هوش مصنوعی: دل من از این همه ناله و فریاد که به خاطر درد و رنجش می‌کند، به شدت آزرده و غمگین است. اگر کسی صدای ناله‌اش را بشنود، دلش نیز به درد می‌آید و خون می‌شود.

هوش مصنوعی: از این که بال و پرم بشکند، نگران نیستم؛ چرا که صیاد هرگز اجازه نخواهد داد تا پرنده‌ای که در قفسش است، آزاد شود.

هوش مصنوعی: در آن باغ گل، چه امیدی می‌تواند باشد که پرنده‌ای آشیانه‌اش را بسازد، وقتی که از هر خاری، خون بلبل می‌چکد؟

هوش مصنوعی: عشقی که در دل دارم، مانند نوری است که در تاریکی شب می‌درخشد و باعث می‌شود ماه و خورشید از سایه‌های شب فرار کنند.

هوش مصنوعی: در جستجوی درمانی برای درد عشق، در حالی که همیشه در پی نوش دارویی از مرگ هستم، به شدت دچار رنج و درد هستم.

هوش مصنوعی: در جستجوی نور و روشنایی هستم از آن شخص ساده که با وفاداران هرگز جز ظلم و بی‌رحمی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم از خون ریختن خود جلوگیری کنم وقتی که زیبایی چشمان او مرا احاطه کرده و مانند خنجری بر مُژه‌هایش است که خونم را می‌مکد؟

هوش مصنوعی: بلبل غمگین در باغ گلستان، با صدای دل‌نوازش ناله می‌کند، زیرا در این مکان، گل‌ها و خارها هر دو به یک اندازه آزاردهنده‌اند و فرقی بینشان نیست.

هوش مصنوعی: انسانی به شدت عاشق و مشتاق است که آن‌قدر از قید و بندهای دین رها شده که دیگر به یاد نیایش‌هایش و یا فکر به نشانه‌های دینداری‌اش هم نیست.