هوش مصنوعی: من از شدت ظلم و ستمی که بر دل داشتم، آن را چنان آزار دادم که خون ریخت. سپس به خاطر عشقی که به زیبا رویان داشتم، آن درد و رنج را از یاد بردم.

هوش مصنوعی: از آنجا که من هیچ بخشی از عشق تو را به دست نیاوردم، دیگر تنها من هستم و چشمی پر از اشک که به خاطر گریه‌های بی‌پایانم مانند جیحون پرآب شده است.

هوش مصنوعی: هرگز نتوانسته‌ام اشک‌هایم را از دل ریخته‌شان پنهان کنم. فقط کمی از آن‌ها کم شده است، اما به جستجوی بیشتری ادامه داده‌ام.

هوش مصنوعی: در زمان من، به دنبال قلبی شاد نباش، چرا که در این دنیا، غم تو باعث شده که هر مکان و هر دل شاد، به ناله و اندوه تبدیل شود.

هوش مصنوعی: سروصدا و شلوغی ذهنم از اینکه در بزم عشق غرق شده‌ام کمتر نشده و وقتی که پیمانه‌ام پر شد، همه‌چیز را به هم ریختم و برعکس کردم.

هوش مصنوعی: از درد دل و رنجی که دارم، دیگر در هیچ گوشه‌ای از زمین کشوری آباد نمانده است. هر جا که شهری دیدم، آن را تحت تأثیر این سیل عظیم قرار دادم.

هوش مصنوعی: به خاطر قد بلند و زیبا و با افتخار خود، در برابر هر کسی که زیبایی‌ام را نادیده گرفته، به مانند سروی ایستاده‌ام. من مثل فاخته‌ای هستم که با ناله‌ام، این زیبایی را به نمایش گذاشتم.

هوش مصنوعی: هرگز ندیدم که در جام شراب شادی، وقتی لب‌های تو نیست، پیمانه‌ام خالی از شراب تلخ شده باشد. بارها آن را پر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هرگز تنها نیستم در حسرت قصه‌ام، چون با هر کس که درباره عشق صحبت کردم، او را هم به جنون عشق دچار کردم.