هوش مصنوعی: ناله‌ام به خاطر تنگی مكان بی‌جا نیست، زیرا ما مانند پرنده‌ای هستیم که از دامن طبیعت دور افتاده و در قفس اسیر شده‌ایم.

هوش مصنوعی: زمان شکوفه‌ها فرا رسیده، بگو ای صیاد، آیا دیگر چه زمانی این کار درست است؟ هر بلبل مست و شاداب، به شاخه‌ای در قفس ما نشسته است.

هوش مصنوعی: وقتی در این بستان و باغ بودم، احساس آزادی نداشتم. یا در دام گرفتار بودم یا در قفس اسیر.

هوش مصنوعی: پرنده خوش‌آوا هرگز در باغ آواز نمی‌خواند، اما در قفس گاهی اوقات نوایی از او شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: من کیستم که همچون پرنده‌ای خاموش و بی‌همزبان در قفسی اسیر شده‌ام، به دور از همصداها و دوستانم که اکنون تنهایم.

هوش مصنوعی: از مشکلات و دردهایی که دارم ناله نمی‌کنم، مثل پرنده‌ای هستم که بال و پر ندارد و در اسیری گرفتار شده‌ام. من در قفسی محبوس هستم و از بلایی که دچارش شده‌ام، رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر اسیران از صحبت کردن من خوششان بیاید، دور از ذهن نیست که مثل طوطی در قفس، مشتاق گفت و گو شده‌ام.