هوش مصنوعی: باده‌ای که کسی از آن لب نخواهد تر کند، بهتر است در شیشه بماند و کسی آن را در جام نریزد.

هوش مصنوعی: در فصل گل، کسی به جز باده نمی‌نوشد و اگر کسی هم بخواهد کاری بکند، جز باده نوشیدن کار دیگری برایش نیست.

هوش مصنوعی: اگر پیام‌آور وصال تو فرشته باشد، این سخن به حدی شگفت‌انگیز است که هیچ‌کس قادر به قبول آن نیست.

هوش مصنوعی: در کوی عشق و محبت، لازم است که انسان از دلش به اندازه‌ای احساس درد و رنج کند که صدها چشمه خون بریزد، اما هیچ کس نباید لبخند بر لب داشته باشد یا تظاهر به خوشحالی کند.

هوش مصنوعی: بدن من در سر راه کوی تو خسته و فرسوده شده است و این خاکی که بر سرم است، از ننگ بی عدالتی‌های توست که هیچکس حاضر نیست آن را بر سر نهد.

هوش مصنوعی: چشم تو با آن مژگانش دوباره به حیات آمده است، و این زیبایی و فتنه‌ای که ایجاد کرده، هیچ‌کس را به یاد روز محشر نمی‌اندازد.

هوش مصنوعی: اگر در میخانه بخت خود را جوانمردانه خرج کنی، از عشق چه لذتی می‌بری، چرا که اگر دل خود را با درد پاره نکنی، کسی به یاد تو نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: کسی که دلش هوای عشق را دارد، نمی‌تواند از آثار اشتیاقش رهایی یابد. اگر کسی بخواهد از شعله آتش عشق بهره‌مند شود، باید دل و جانش را در آن بسوزاند و این کار به سادگی نیست.