هوش مصنوعی: جهان همچون محفل روشنی است و در آن، علم و دانش مانند مشعلی طلایی در حال درخشیدن است.

هوش مصنوعی: زمان آن فرا رسیده که دوستان و هم‌نفس‌ها به باغ گل بیایند، همان‌طور که گل و غنچه در کنار هم هستند. هر کدام با جامی در دست و ظرفی پر از شراب.

هوش مصنوعی: در صبحگاهی که به dawn نزدیک می‌شود، پرندگان باغ و چمن به نشاط و زندگی می‌آیند، چرا که چمن با گل‌ها و لاله‌های زیبا روشن و درخشان شده است.

هوش مصنوعی: بر اثر آن باده‌ای که درجام آنان ریخته شد، بهاری در چشمان زاهدان جوانه زد و آنان مانند نرگس‌های خوشبو، شراب نوشیدند.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن زیبایی‌های طبیعی چون گل و لاله، انسان از دایره‌ محدودیت‌های زمان و مکان فراتر رفته و به سعی و تلاش پرداخته است.

هوش مصنوعی: قایق سختی و اندوه به گل نشسته، اما کشتی خوشحالی و سعادت به سطح آب رسیده است.

هوش مصنوعی: گل لاله به خاطر کوه لباس زیبا و نرم پوشیده است و دشت به خاطر بیابان فرشی از مخمل را گسترده است.

هوش مصنوعی: خواسته‌ها و آرزوها به قدری شیرین و لذت‌بخش شده‌اند که جای شگفتی نیست اگر حتی درد و رنج من هم به اندازه شیرینی عسل شود.

هوش مصنوعی: با وزش نسیم بهار، ابرها کنار رفته و آسمان صاف شده است. هر تکه خاک مانند آئینه‌ای تمیز و براق به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: زمان جشن و شادی فرارسیده و مردم با دل‌های شادتر از یاد و خاطره صاحب‌منصبان جشن می‌گیرند.

هوش مصنوعی: همه نوشندگان سبز مانند درخت سرو در اطراف جوی، و همه کسانی که شراب می‌نوشند مانند چمن‌ها هستند.

هوش مصنوعی: یک عیاش و می‌نوشی و بلبل هم سکوتش را شکست و شروع به سرودن غزل کرد.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و به شیوه‌ای دلنشین، به توصیف مکانی می‌پردازد که در آن زندگی و شادابی در کنار هم قرار دارند. این مکان به نوعی درخشان و پر از زیبایی است، به طوری که در وصف آن برترین‌ها به کار رفته‌اند و جلوه‌ای از بهشت را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: زمانی خوش و سرشار از شادابی و زندگی بود که به مدد مقدرات خوب، روزهای خوشی سپری می‌شد و به زودی باد بهاری می‌وزید و برکات خود را منتشر می‌کرد.

هوش مصنوعی: در دامن کوه، لاله‌های زیبا و درخشان به رنگ سرخ جلوه‌گری می‌کنند و در باغ، گل‌ها همچون مرواریدهایی درخشان به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: آب و هوا به شدت لطیف شده است، به طوری که با وزش نسیم بهاری، بادل در حال نرم شدن است و تاثیر این لطافت به خوبی قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: عشق و محبت در دل عاشقان مانند صدفی است که به خاطر سختی سرنوشت، بسیار دشوار و پیچیده است.

هوش مصنوعی: در یک مکان زیبا پر از باغ و گل و لاله، هر دو (باغ و گل و لاله) به فعالیت و سرگرمی خود مشغول شده‌اند و از هر چیزی که ممکن است موجب حواس‌پرتی شود، دور هستند.

هوش مصنوعی: این عبارت به مفهوم ستایش و تمجید از خداوند اشاره دارد. در آن بیان شده که تمامی جهان به برکت خداوند و بندگی او وجود دارد و همواره باید به یاد و ذکر او بود.

هوش مصنوعی: امروز از زندگی لذت ببر و نوشیدنی بنوش، چرا که شراب‌نوشان به باغ گل آمده‌اند و شادی را با خود آورده‌اند.

هوش مصنوعی: بهتر است که تو هم نوشیدنی بنوشی و از فکر کردن به گذشته و غم آینده دوری کنی.

هوش مصنوعی: گل لاله با وجود تمام زیبایی‌ها و رنگ‌ها و لطافتش، مانند آتش دانشی است که بر فراز کوه‌ها فروزان شده است.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی به اندازه یک ذره بی‌ارزش نیست، حتی اگر بر بالای کوه، خورشید روشن شود و مشعلی را روشن کند.

هوش مصنوعی: معشوق در باغ با این زیبایی جلوه‌گری کرده است که خود را به صورت گل و لاله و نسرین زینت داده است.

هوش مصنوعی: عجیبه که یک انسان بینا از خدا بخواهد فقط برای تماشای گلستان بیاد.

هوش مصنوعی: با آمدن بهار و دماى دلپذیر آن، زیبایی و خوشبویی گل‌ها و لاله‌ها مانند شعله‌ای روشن در نظرها نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند در زندگی با چالش‌ها و تغییرات مختلفی روبه‌رو می‌شویم، اما مهم نیست که در چه شرایطی هستیم؛ مکانی که در آن قرار داریم یا زمانی که در آن زندگی می‌کنیم، همگی بخشی از تجربه ما هستند.

هوش مصنوعی: نقاش سرنوشت تصمیم داشت تا توصیف چمن را بر بوم روزهای مهم بکشند و در ابتدا بیان کرد که...

هوش مصنوعی: چرخ در ظرف فیروزه‌ای خود، با انگشت زرینش، نگین درخشانی را در هم می‌پیچد.

هوش مصنوعی: در میان تاریکی و انعکاس آینه و باغ، فاصله‌ای افتاد که به گونه‌ای است که آسمان مانند آن شده است.

هوش مصنوعی: اگر بین دو نفر چنین فاصله‌ای وجود داشته باشد، پس باید حرفی برای گفتن باشد؛ چرا که فاصله‌ای به بزرگی فاصله شب ابدی و صبح ازل بینشان وجود دارد.

هوش مصنوعی: نسیم لطیف و جان‌بخش باغ به قدری روح‌افزا است که زیبایی و جذابیت آن باعث می‌شود تا انسان از دل و جان خود احساس شوق و نشاط کند، به گونه‌ای که آن را به غش و بی‌حالی ناشی از فریب و نیرنگ تشبیه می‌کند. در واقع، این نسیم، دل انسان را به وجد می‌آورد و از واقعیت‌های بی‌روح دور می‌کند.

هوش مصنوعی: در absence از یک نجات‌دهنده، تمامی بیماران از بیماری‌های غیرقابل درمان نجات یافته‌اند و کسانی که بیمار بودند، به دنبال علت‌های خود رفته‌اند.

هوش مصنوعی: اگر برای تعریف و توصیف چمن، گروهی از شاعران و سخن‌گویان به سخن بیفتند، به یقین هنر و زیبایی آن‌ها از پایین‌ترین سطح به قله‌ای بلند خواهد رسید.

هوش مصنوعی: توصیف و شرح زیبایی‌های باغ و گل‌ها به آن اندازه‌ای که باید، واقعاً عجیب است که نتوان آن را به‌طور کامل بیان کرد و تنها اشاره‌ای به آن باقی بماند.

هوش مصنوعی: شهر شرایط دشواری دارد و مردم باید از آن فرار کنند. افرادی که مشروب می‌نوشند، چگونه می‌توانند در این وضعیت به صحرا بروند و آزادی را تجربه کنند؟

هوش مصنوعی: اگر امروز به برکت بارش‌های بهاری، زمین سبز و سرسبز شده باشد، به‌گونه‌ای که دشت‌ها پر از لاله و گل و کوه‌ها و تپه‌ها نیز سرزنده و جوانه‌زده‌اند.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات به خاطر سر و صدای فراوان در آسمان، صدای پرنده ای از چمن و خنده کبک در کوه به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر دردسر و مشکلاتی در زندگی نباشد، پس برای چه آسمان در آغاز و پایان روز این همه زحمت به خود می‌دهد و بر پیشانی مالد (کسی که مشخصاتش بر او نوشته شده) عطر صندل می‌پاشد؟

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که ستارگان در زیر چرخ آسمان اشک ریخته‌اند، زمینشان برای امروز هیچ جایی ندارد.

هوش مصنوعی: در باغ‌های آسمان، باران‌های نقره‌ای بر زمین می‌بارند و زیبایی آن آب‌های درخشان را به نمایش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: بلبل سرمست به گونه‌ای آواز می‌خواند که باغ پر از شور و شوق می‌شود، همان‌طور که صدای خنده کبک در کوه‌ها بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است جان مرده‌ای به خاطر نغمه‌اش زنده شود؟ صدای او که در واقع مدح و وصف پیامبر فرستاده است.

هوش مصنوعی: شاه بزرگ و عظیم لولاک محمد (ص) که خداوند از آغاز خلق، تاج رسالت را بر سرش نهاد.

هوش مصنوعی: پادشاهی از مدینه، که با اقتدار و استقامت در دینِ روشن خود، همه‌ی ادیان و ملت‌ها را نسخ و تغییر می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد به رازی از زندگی پی ببرد، باید مانند دل بی‌دغدغه و خالی از هرگونه تزلزل و اضطراب باشد.

هوش مصنوعی: در مسیر تقدیر و سرنوشت، ممکن است قضا و سرنوشت به راحتی پیش نرود و در برخی مواقع آنچه که از قدر مقدر شده، به نتیجه نرسد یا تحت تأثیر موانع قرار گیرد. به عبارت دیگر، این اشاره به این دارد که گاهی سرنوشت به صورت خاصی رقم نمی‌خورد و شرایط می‌تواند بر آن تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: نور او نه آغاز دارد و نه پایان، زیرا او نور خداوند جهان است.

هوش مصنوعی: در ابتدا و انتهای هر چیزی نباید به دنبال چیزی باشی که وجود ندارد. از آغازش چیزی نپرس که در انتها نیست و از انتهایش نیز چیزی نگویید که در ابتدا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در میان خدمتکاران او، کسی است که مقامش به قدری والا است که به بزرگی و مقام شاهان طعنه می‌زند و علو و برتری‌اش از آن‌ها فراتر است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که مقام و جاه و جلالی که در نظر بعضی افراد به نظر می‌رسد، در واقع می‌تواند به طور موقت و زودگذر باشد و هیچ ارزش واقعی نداشته باشد. قبه هفتم، که به زحل اشاره دارد، نماد ثبات و دوام است و نشان می‌دهد که تنها آنچه از ازل ثابت و پایدار است، ارزشمند است.

هوش مصنوعی: ای دل تو مانند یک آینه هستی که حقیقت یکتای ازل را نشان می‌دهد. هر کسی که به دنبال خدا باشد، نخست تو را خواهد جستجو کرد.

هوش مصنوعی: قبل از آنکه نور دل‌فروز تو عالم را روشن کند، این دنیا در تاریکی‌های خود غرق بود و مردم در کارها و مشغولیات خود گرفتار بودند.

هوش مصنوعی: ناگهان نور تو به طور ناگهانی از دنیای غیب تابید و تاریکی و کدری این دنیای دنیا را مانند یک آینه پاک کرد.

هوش مصنوعی: در شب معراج، که برای قدم زدن در کنار تو، فضای دوستیت مانند بهشتی آراسته شد.

هوش مصنوعی: آنچه در پرده اسرار پنهان بود، خداوند به تو گفت و تو به آخرین مراحل آن رسیدی. من از ابتدا این مطلب را مطرح کردم.

هوش مصنوعی: پیامبران را که بر فراز مقام رفیع خود قرار گرفتند، دانش و نورشان همچون خورشید در فضای اطرافشان درخشید.

هوش مصنوعی: همه موجودات نورانی هستند، اما نسبت آن‌ها به تو مانند نسبت ذره‌ای به خورشید یا چراغی به مشعل است.

هوش مصنوعی: کوچه‌ات بهشت است، جایی که عاشقان می‌توانند طعم گفت‌وگو با معشوق همیشگی‌شان را تجربه کنند.

هوش مصنوعی: بهشت واقعی جایی نیست که زاهدان تنها به دنبال لذت‌های مادی مثل شیر و عسل باشند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که آیا چیزی جز نتیجه‌ای بی‌فایده و بی‌ثمر از تلاش‌ها و زمان گذشته وجود دارد؟ این نتیجه به وسیلهٔ افرادی فریبکار به دست آمده است.

هوش مصنوعی: در تمام عمر هرگز ممکن نیست که از گلزار امید، گلی بچینند یا از باغ آرزوها، ثمری بهره ببرند.

هوش مصنوعی: تاج و تخت جمشید و کی، در برابر گدایان تو هیچ اهمیتی ندارد، زیرا در این سرزمین تو سلطانی از نوع خاص.

هوش مصنوعی: شاید در نگاه افراد کم‌همت، ارزش و اهمیت دو جهان به اندازه‌ی یک مشت خردل ناچیز به شمار بیاید.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به درستی و زیبایی بخشندگی تو را توصیف کند، زیرا بخشندگی تو از صد حاتم طائی نیز کامل‌تر است.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به کسی احسان کنی، حتی یک قطره از دریا هم ارزشمند است و اگر بخواهی نعمت بدهی، حتی یک ذره هم ممکن است بیشتر یا کمتر باشد.

هوش مصنوعی: می‌دانی که چه نیازی به مصلحت وجود دارد؟ زندگی از تلخی‌ها و شیرینی‌ها به هم پیوسته و هر کدام در کنار دیگری معنا پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ تعجبی نیست که در زندگی آدم‌ها، حتی در طول زمان‌های طولانی، ممکن است خوشی‌ها و شیرینی‌هایی را تجربه کنند در حالی که تلخی‌ها و ناامیدی‌ها همواره در کنار آن‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی که از لطف و رحمت تو، لشکر یاجوج نتواند در جهان موجب فنا شود، سد بقا هم هرگز دچار خلل نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر کسی در نیمه راه بازگردد، نمی‌تواند بر توان و قدرتی که در خطر است غلبه کند، حتی اگر به سختی تلاش کند.

هوش مصنوعی: زمانی که نوبت به تغییر و دگرگونی می‌رسد، انسان باید در مسیرهای سخت و پایین جریان داشته باشد و باز هم امیدوار باشد. اگر می‌خواهی که تأثیر و فرمان تو در دنیا مانند جویبار زیبایی جاری باشد، باید به درستی عمل کنی.

هوش مصنوعی: در مسیر پر فراز و نشیب زندگی، چه عجیب است که هر چیز پست می‌تواند به مقام عالی برسد و هر چیز عالی به مرتبه پست.

هوش مصنوعی: اگر لطف و رحمت تو شامل حال ما نشود و در روز قیامت برای شفاعت ما پیش نیایی، در آن روز در پیشگاه خداوند جاودانه، از تو امیدی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: زاهد از زندگی زاهدانه‌اش چیزی نمی‌بیند، عابد از عبادتش بهره‌ای نمی‌برد، دانشمند از علمش نمی‌تواند چیز خوبی برداشت کند و عمل‌کننده هم از عملش نتیجه‌ای نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: هرکسی که از حالتی ذلیلانه خارج شود و به عزت برسد، لطف و رحمت توست. ای صبحی که بدان شیوه، ذلیلان را از ذلت رها می‌سازی.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که اوج خوشبختی را تجربه می‌کند، مانند پرچم‌دار سرزنده و شاداب، بزرگ و با عظمت بر فراز این هفت کوه نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: امکان ندارد که از فاصله دور آسمان و گردش ستاره‌ها، مشکل راحتی را برای دشمن تو حل کرد. باید تو خودت تصمیم بگیری.

هوش مصنوعی: آیا تنها وقتی مرگ به سراغش می‌آید و او را در می‌گیرد، متوجه می‌شود که چه بر سرش آمده است؟ فقط زمانی که خطر مرگ به او نزدیک شود، واقعیت‌های زندگی را درک خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی آسایش و آرامش مردم زمانه به هم نریزد، باید اوضاع جهان را به درستی تنظیم کنی.

هوش مصنوعی: این میدان که همیشه پر از تنش و آشوب بوده، اکنون سرشار از آرامش و دوستی شده و دیگر خبری از جنگ و نزاع نیست.

هوش مصنوعی: من از کتاب‌ها و نوشته‌های بزرگان ادب چیزهای زیادی را دیده و خوانده‌ام، چه مطالب تازه و چه مطالب قدیمی و تکراری.

هوش مصنوعی: در میان تمام زیبایی‌ها، عطر و بوی خاص توست که هیچ گرده‌ای از گل‌ها و گیاهان نمی‌تواند با آن مقابله کند.

هوش مصنوعی: من کیستم که بخواهم درباره خودم صحبت کنم، در حالی که وقتی تو را می‌بینم، کلامم به ستایش زیبایی‌ات می‌رسد.

هوش مصنوعی: در این بیت بیان شده است که بوی ستایش و ثنای تو آن‌چنان عمیق و باارزش است که می‌تواند اندیشه‌های بسیاری از فیلسوفان بزرگ را تحت تأثیر قرار دهد. به عبارت دیگر، عظمت و زیبایی ستایش تو فراتر از توانایی‌های فکری و عقلانی دیگران است.

هوش مصنوعی: سرو را تاجی دادند تا به او نشان دهند که از تو هر مشکلی که وجود دارد، می‌تواند حل شود.

هوش مصنوعی: من همانی هستم که آتش آه‌هایم هر لحظه مرا به سوی آسمان می‌کشاند، چه دود سنگینی که از شعلۀ وجودم بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌تواند صدای آه من را بشنود، چون آسمان مملو از آتش و سوختن دل من است، همان‌طور که منقل روشن و شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: نیزه‌ای که از شعاع آتشِ من به وجود آمده، مانند پرچمی است که از بالای سرم در آسمان می‌درخشد و به هر ستاره‌ای در شب نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی نمی‌تواند با زیبایی چهره محبوبم که همچون ستاره‌ای درخشان است، رقابت کند. هرکس که به این زیبایی توجه کند، همچون ستاره‌ای درخشان در دل خود احساس شگفتی می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانه‌ای است که غم و مشکلات زیادی وجود دارد و این شرایط باعث شده که لحظات شاد و خوشی که باید داشته باشیم، تحت تاثیر قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: این شخصی که به من بدی می‌کند، به دلیل ناامیدی من دست به این کار زده است. اما این را نپسند که رفتار بدش را به خاطر ناامیدی من توجیه کند.

هوش مصنوعی: در ابتدا محبت و زیبایی را از او دریافت کردم و سپس از او خواسته‌ها و آرزوهای قلبی‌ام را به لطف و نیکی طلب می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقت آن رسیده که با عشق و شوق، به زیبایی‌های سخن و نکات عمیق توجه کنی و دل خود را به گوهرهای کلام دلنشین بسپاری.

هوش مصنوعی: دیگر نیازی نیست که صحبت را طولانی کنیم، چون این موضوع تنها باعث می‌شود که امید و آرزوهایمان بیشتر و بیشتر کش بیاید.

هوش مصنوعی: با چهره‌ای کثیف و غبارآلود به او نگاه کن و بار دیگر با زبانی محترم و دوستانه با او سخن بگو.

هوش مصنوعی: به طور کلی، در این بیت به این معنا اشاره شده است که تمام وجود خود را در اندوه و ناباوری غرق کن و سپس با دلی پر از امید، دست دعا به سوی آسمان بلند کن، زیرا شرایط زندگی تنگ و دشوار است.

هوش مصنوعی: دشمنت را در این میخانه، که هیچ جرعه‌ای از آن شیشه‌ چرخ نیست، نخور! جز می تلخ مرگ.

هوش مصنوعی: دو چشم نگران، مانند مه و خورشید، به آسمان خیره شده‌اند و نمی‌گذارند که آسمان به سمت او کج شود؛ مثل کسی که به حالت احول (کج سر) نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: محبت کسی که به تو علاقه دارد، مانند باغی پر از گل است که عشق تو دل او را پر کرده و او را از این احساس غرق کرده است.

هوش مصنوعی: هر زمان که به درگاه تو نظر بیفکنند، لطفی از آسمان بالاتر به او نازل می‌شود و او را در آنجا جا می‌دهد.