هوش مصنوعی: یک روز دیگر فرا رسید که دنیا بوی خوش گرفت و در دامن کوه‌ها چهره‌های تازه‌ای نمایان شدند.

هوش مصنوعی: تمام کوه پر از جنگل و درخت بود، اما در میان این جنگل‌ها، تنها اندک افرادی به فکر و اندیشه بودند.

هوش مصنوعی: از جمعیت پرسید که ای گرد نیو در این جنگل شلوغ چه خبر است؟

هوش مصنوعی: در این جنگل، یک اژدها وجود دارد که مسیر را بسته و مشکلاتی چون ابرهای خطرناک بر سر راه است.

هوش مصنوعی: نفسی مانند اژدها دارد، عمیق و غنی همچون کوهی بزرگ. اگر آن را ببینی، متوجه عظمت و شگفتگی‌اش خواهی شد.

هوش مصنوعی: این مکان، صد در صد محل سکونت اوست و اگر ماری از زهرش نیش بزند، پوستش را به کنار می‌اندازد.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که از این بلا و وضعیت وحشتناک، سرنوشت ما به آرامی به زیر خاک برود.

هوش مصنوعی: سردار به او گفت: قلب مرا با صحبت‌های خود نشکن و مرا در آتش اندیشه نینداز.

هوش مصنوعی: زمانی که تو اکنون چهرهٔ او را می‌بینی، من از خون او چشمه‌ای جاری می‌سازم که از کوه سرازیر شود.

هوش مصنوعی: شنیدم که رستم، پهلوان بزرگ، زمانی که به سرزمین مازندران رفت، با هفت شخصیت مختلف روبه‌رو شد.

هوش مصنوعی: شما با شیر و اژدها درگیر شده‌اید، حالا اگر از آن نسل بخوانید، من را نیز از خواب بیدار کنید.

هوش مصنوعی: نه از شیر (قدرت) و نه از اژدها (خطر) آزاد می‌شود. چرا این قدر ضعیف و سست شده‌ای که به این حال دچار شده‌ای؟

هوش مصنوعی: او این را گفت و سرش را به سوی بالا بلند کرد، در میان جمعی از بلند مرتبه‌ها.

هوش مصنوعی: در کوهساری بلند، چیزی شگفت‌انگیز و وحشتناک مانند یک اژدها که همانند کوه آتشین به نظر می‌رسید، دیده شد.

هوش مصنوعی: بیش از حد این جنگل تحت تأثیر نفس او قرار گرفته و همه چیزش خشک و سیاه شده، مانند اینکه زمین به عطری خوشبو مانند مشک آغشته شده باشد.

هوش مصنوعی: از حرکت و جنبش او، جنگل به شکلی تبدیل شده که در درون غار، فضایی ساخته و فراهم آمده است.

هوش مصنوعی: سردار در جلوی غار چیزی دید و ناگهان صدایی بلند مانند غرش ابرهای بهاری از خود خارج کرد.

مصرع دوم‌: در همان لحظه و به‌سرعت‌، زمین پُر آتش شد.

هوش مصنوعی: سیلابی به راه افتاد و از دامنه کوه سرازیر شد، وقتی مردم آن را دیدند، به ترس و لرز افتادند.

هوش مصنوعی: فرمانده لشکر نزد دادگر نالید و گفت: ای کسی که همیشه عدالت را برقرار می‌کنی و پیروز هستی!

هوش مصنوعی: یک نفر وجود دارد که من به خاطر نیاکانم، از چیزی که باعث شرم من می‌شود، خجالت می‌کشم و به جلو می‌روم.

هوش مصنوعی: او گفت و کمان را کشید، سپس تیر را به سمت اژدها پرتاب کرد و تیر با تیزی و سرعت به سوی او رفت.

هوش مصنوعی: یک نفر به گردن او تیر زد و خونش مثل جوی آب روان شد.

هوش مصنوعی: او در زندگی‌اش به طرز عجیبی به افکار و احساساتش وابسته شده است. هر زمان که به آن‌ها فکر می‌کند، ضرری به او می‌رسد و نمی‌تواند از تمام خوبی‌هایی که در اطرافش وجود دارد بهره ببرد. به عبارت دیگر، غرق شدن در افکار و هیجاناتش باعث شده تا نتواند از نعمات زندگی لذت ببرد و تمام تلخی‌ها برایش به بار آمده است.

هوش مصنوعی: آن اژدهای بزرگ به یل (جنگجوی شجاع) دُم خود را انداخت و فرمانده به او گفت که از سرعت و چابکی خود بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: به‌طوری که بدن، به وسیله نیروی دم، فشرده و متراکم شد و به قطعات کوچک تبدیل گشت.

هوش مصنوعی: سرباز قدرتمند با گرزی سنگین به سرعت بر اژدها هجوم آورد و مانند دود ناپدید شد.

‌«کشن‌‌‌» گویا در اینجا نام نوعی درخت است که چوب بسیار محکم دارد. ‌«در حوالی آن، زاغی بر درختی کشن خانه داشت.‌» (کلیله و دمنه).

هوش مصنوعی: همه فکر و عقل او کاملاً از بین رفته و به خواب عمیقی رفته است، مانند یک ماری که مرده و روی زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: سپهبد با بوی او روبه‌رو شد و دلش به خاطر آن بوی بد، ناخوشایند شد.

هوش مصنوعی: دل به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و حواسش را از دست داد، چون جمعیت شروع به شور و شوق کردند.

هوش مصنوعی: او با درد و اندوه می‌گوید: ای قهرمان مشهور، افسوس که تو مانند تیغی تیز و برنده در دست کسی هستی.

هوش مصنوعی: به تو گفتم که با اژدها نباید بجنگی، زیرا هیچ‌کس تا به حال از دست اژدها نجات پیدا نکرده است.

هوش مصنوعی: ای تیزچنگ، تو به خود ظلم کردی، چرا که با این رفتار زشت و ناپسند به جنگ دست زده‌ای.

هوش مصنوعی: حال با که درباره‌ی درد و مشکل تو صحبت کنیم، شجاعت و مبارزه‌ات را چطور بیان کنیم؟

هوش مصنوعی: وقتی که اوضاع و زمانه این­چنین خشمگین و ناآرام است، به طوری که آن شیر وحشی و پُرشر و شور، چشمانش را به حالت آشفته باز کرده است.

هوش مصنوعی: به جمعیت گفت: ای جوان شجاع و تیزهوش، من از درد و رنجی بر تن خود احساس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: از عطر او دل من به هم ریخت، بنابراین با این حال از چشمانم بگذارید که نبارد.

هوش مصنوعی: شیر دلیر و قوی به پا خاست و گفت، به یاری و مدد کسی که مالک جسم و جان است.

هوش مصنوعی: جمعی به خاک kiss کردند و خداوند پاک را ستایش کردند.

هوش مصنوعی: ای دلیر، تو شایسته هزاران ستایش هستی و جانت از جانب خداوندی که با ماه و تیر است، محفوظ و نیکو باد.

هوش مصنوعی: تو کاری کردی که هیچ‌کس در دنیا تا به حال انجام نداده، حتی گرشاسب در میدان جنگ.

هوش مصنوعی: آن‌ها از آنجا به سمت آب رفتند و در شتاب، بدن خود را شستند.

هوش مصنوعی: او دوباره از خداوند روزی‌ده که راهنماست، سپاسگزاری کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که از آن زشت و پست، راهی را شکل داد که باعث خالی شدن جنگل از کینه‌ورزان شده است.

هوش مصنوعی: او از آنجا (جایی) سرش را به سوی راه دیگری برگرداند و نیت بدی در سر داشت.

هوش مصنوعی: شب تاریک به تدریج کنار می‌رود تا آفتاب از پشت ابرها بیرون بیاید و چهره‌اش را نشان دهد.