هوش مصنوعی: وقتی خورشید درخشان خود را نمایان می‌کند، ما نیز پرچم برجسته‌ای را با افتخار به اهتزاز در می‌آوریم که رنگ بنفش دارد.

هوش مصنوعی: بیایید با هم در میدان جنگ بگردیم و غبار را از زمین تا آسمان برآوریم.

هوش مصنوعی: پادشاه به او پاسخ داد که تو در میدان نبرد ضعیف و لرزان شده‌ای.

هوش مصنوعی: برو تا خورشید از پشت کوه طلوع کند، چرا که شب برای آرامش و خواب است.

هوش مصنوعی: وقتی دلاور از این سخن مطلع شد، با ناراحتی فریاد زد و به شدت به او نزدیک شد.

هوش مصنوعی: فرمانده به نزد پادشاه آمد و تمامی سپاه به آرامش درآمدند و در کنار او فرود آمدند.

هوش مصنوعی: در این شهر زیبا و آباد، همیشه در جستجوی نوشیدنی خوشمزه هستم، اما هر بار که می‌نوشم، تلخی و زهر را حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: سپهبد به ارژنگ گفت که اکنون به خاطر این رنگ قرمز، می‌خواهم به گل و شکوفه تبدیل شوم.

هوش مصنوعی: هیچ مردی را نمی‌بینم که با قدرت او بتواند از شیر دلاوری کند و به نتیجه مطلوب برسد.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم پایان این نبرد چه خواهد بود و نمی‌دانم این مرد غریبه کیست.

هوش مصنوعی: او با این شیوه و آهنگ خود، ابتدا لشکر را به حرکت درآورد و شجاعت را در دل‌ها بیدار کرد.

هوش مصنوعی: به او گفت ارژنگ، ای نام آور، من می‌دانم که پایان این نبرد چه خواهد بود.

هوش مصنوعی: من نگران هستم که سرنوشت من تغییر کند و نامم فراموش شود.

هوش مصنوعی: سپهبد به او گفت نگران نباش، زیرا یاری خداوند همراه ماست.

هوش مصنوعی: اگر خداوند مرا یاری کند، مانند ماهِ جان بخش می‌شوم و بخت شاه را روشن می‌کنم.

هوش مصنوعی: من تخت سلطنت را در سراندیب برای تو می‌زنم و همه هندیان را تحت حمایت تو قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: او گفت که در این لحظه دلنشین، شاداب و خوشحال بود و جرعه‌ای از شراب نوشید.

هوش مصنوعی: از شوق باده، دل شاد و سرمست شده‌ام و به زیبایی شیرین‌زبانی گفتم: ای مهربان!

هوش مصنوعی: بیایید تا وقتی که می‌توانیم شاد باشیم و خوش بگذرانیم، زیرا دلدار به من گفت که ای انسان پاک و پاک‌نهاد.

هوش مصنوعی: در شب تاریک، خواب به من نمی‌آید، زیرا می‌ترسم که خواب به خواب برود و از خواب بیدار نشوم.

هوش مصنوعی: من یک دشمن دارم که پشت سرم با بدی و ظلم و ستم رفتار می‌کند و بسیار بی‌رحم است.

هوش مصنوعی: در روزگاری دیو مضراب نامی داشت و تمام شهر مغرب به خاطر صدا و فریادش معروف بود.

هوش مصنوعی: یک نیروی تاریک و شرور اکنون به من نزدیک شده و به خاطر مهربانی‌اش به من توجه دارد.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که حرکتم به نحوی نادرست باشد و از عظمت و شهرت پادشاه دور شوم.

هوش مصنوعی: اکنون پنج ماه از جنگ گذشته است، ای دلیر، که تو مانند خورشید، روشنی بخش و بیدار کننده‌ای برای روح‌ها هستی.

هوش مصنوعی: به خاطر ترس از ستمگر، در شب تاریک حتی خواب را از دست دادم.

هوش مصنوعی: در شب تاریک بارها تماشا کردم که آن دیو از جایش خارج شود، پس آماده‌ام تا او را بگیرم.

هوش مصنوعی: با شمشیری تیز و برنده، دستم را به سمت جلو بردم و پتیاره (سگ) از من فرار کرد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از خواب شیرین بیدار شوم در حالی که من تحت تاثیر وجود شیطانی از نوازنده‌ی نیکوکار هستم؟

هوش مصنوعی: کسی که دشمنی قوی و توانمند دارد، به خواب ماندنی نیست، زیرا او داناست و بیدار است.

هوش مصنوعی: اگرچه دشمنی از من به تو نزدیک است، به هیچ وجه به خواب و یاد او فکر نکن، زیرا اگر چنین کنی، زندگی تو در خطر خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: سپهبد به او گفت: نگران نباش، از دیوان ما خواب و راحتی چندانی نمی‌توانی داشته باش.

هوش مصنوعی: خواب سنگین اندوه و درد به طور کامل من را از تن بیرون برد و چهره‌ام را از شدت خواب به حالت سرخ و زرد درآورد.

هوش مصنوعی: وقتی شب تاریک و غم‌انگیز باشد، روز روشن و شاداب شبیه آفتاب خواهد شد.

هوش مصنوعی: از طرفی، نرگس در باغی وجود دارد که از بیداری شب، دچار سوزش و ناراحتی شده است.

هوش مصنوعی: به آرامی بنشین و خواب خوشی را تجربه کن، حتی دل خالی و بی‌دغدغه‌ات را نیز از نگرانی‌های ضربه‌ها آزاد کن.

هوش مصنوعی: وقتی که دوست محبوبم به بازار من بیاید، انگار دزدی در میان خرمن گندم من حضور دارد.

هوش مصنوعی: او گفت: این را گرفته و دستش را در دستش دارد، به طوری که سر هر دو از شراب مست شده‌اند؟

هوش مصنوعی: بخوابید و در کنار جوانمرد خوش‌چهره آرامش کنید. تو گفتی که ماه، مهمان خورشید شده است.