هوش مصنوعی: فرانک، دلیر و سپه‌دار شادمان، به جلو آمد.

هوش مصنوعی: فرانک به او نگا کرد و به سمتش آمد، سپس بر سرش بوسه‌ای زد.

هوش مصنوعی: سپهدار او را ستایش کرد و به او گفت که مانند شاهینی تیزبین و هوشیار بر تخت نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: دیگر در میادین جنگ چنین آرزو نکن و در این راه فکر و نظر نکن.

هوش مصنوعی: برو و از این گروه دور شو تا کسی نبیند که تو دختر شاهزاده‌ای هستی که تمام دنیا را جستجو کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی که خداوند برکت دهد، به زودی من تاج و تخت پادشاهی هیتال را به دست خواهم آورد.

هوش مصنوعی: سپس من تو را به سوی ایران می‌برم و تو رئیس و سرپرست بانوان حرم خواهی بود.

هوش مصنوعی: اما نمی‌دانم این سوار زردپوش که هست که چنین به زیبایی و ظرافت جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: فرانک به او گفت: ای شیر نر، تو هم به من روی آن دلیر را نشان نده.

هوش مصنوعی: مرا به همراه خود برده و در زیر دست و پا قرار دهید و سرم را در دام خود قرار دهید.

هوش مصنوعی: با قدرتی که دارم، شب تاریک را چنان می‌شکنم که هیچ‌کس نمی‌تواند در برابر من مقاومت کند.

هوش مصنوعی: من از زندان او بیرون آمدم و زنجیرهای نگهبانانش را پاره کردم.

هوش مصنوعی: در شب تاریک و خاموش، هیچ‌کس از وضعیت آگاه نبود و تمام نگهبانان در خواب بودند تا صبح بیاید.

هوش مصنوعی: در یک شب تاریک سوار اسبی شدم و از جمع و اجتماع خارج شدم.

هوش مصنوعی: فرمانده گفت: از اینجا خارج شو، دست از این کار بکش و دوباره به نبرد فکر نکن.

هوش مصنوعی: فرانک به آرامی به سمت لشکر رفت، همانطور که کسی که دستی بر سر می‌کشد، به آرامی پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: جهان به گونه‌ای از نبرد دور شد و آن دو شاه با سپاهشان به زمین آمدند.