هوش مصنوعی: امشب با من در کنار شراب شاد باش و لذت ببر، چون فردا ممکن است آن روزی که به شادی و خوشی می‌گذرانیم به پایان برسد و غم به سراغمان بیاید.

هوش مصنوعی: او نباید در برابر من تأمل کند، چرا که من همچون شمشیر به او حمله می‌کنم.

هوش مصنوعی: سپهبد به او گفت: ای زن نازنین، هرچند که تو شجاع هستی، اما انتخاب کن.

هوش مصنوعی: از زن کارهای مردانه برنمی‌آید، در راه حل مشکلات، خود او کلید است.

هوش مصنوعی: محل زندگی جادوگر پیر و ستمگر در کوهی پر از عطر و خوشبو بود.

هوش مصنوعی: چشمش به رفتار آب خیره است و به آرامش آن نگاه می‌کند و از جذبه آفتاب حذر می‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز من نمی‌تواند او را از پا درآورد، اما من او را به خاطر انتقام زیر خاک می‌برم.

هوش مصنوعی: او گفت: این جام طلا را به مرجان داد و آن پهلوان معروف هم ماجرای این کار را بیان کرد.

هوش مصنوعی: بفرما می بنوش و خوشحال باش، از درد و رنج خود رهایی یاب.

هوش مصنوعی: نمی‌دانست آن جوانمرد که مرگ و زندگی چگونه در پی هم هستند و باید به دنبال راه حل بود.

هوش مصنوعی: از نگینی که بر دست داشت، آن جام پر از شراب را گرفت و نوشید، به یاد سردار بزرگ.

هوش مصنوعی: فرمانده جنگ به نظر صلاح و توانایی حریف نگاه کرد و از مشاهده او احساس شادی و خوشحالی کرد.

هوش مصنوعی: او به خداوند سپاس می‌گوید و به زیبایی محبوبش اشاره می‌کند که چهره‌ای همچون ماه و گل دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که جوانمردی یاد خدا را به خود آورد، چهره‌ی جادوگر به دلیل این درد دگرگون شد.

هوش مصنوعی: جادوی شیطانی بر افروخته شد وقتی که او نام پروردگار را شنید.

هوش مصنوعی: سرکرده فهمید که او جادوگری است و فرانک، آن دختر زیبا نیست.

هوش مصنوعی: به جای آنکه تسلیم شویم، با جرأتی مانند شیر، به مقابله با چالش‌ها برمی‌خیزیم و در برابر سختی‌ها ایستادگی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: در میان ستمگران، چه زود انسان تحت تأثیر قرار می‌گیرد و رنگ جادو مانند دودی بر رفتار او سایه می‌افکند.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای جادوگر بد، چهره‌ی خود را به من نشان بده.

هوش مصنوعی: وقتی که تو به خوبی به دام من افتادی، حالا از تو خواسته‌های مرا برآورده می‌کنی.

هوش مصنوعی: برای گشودن این بند به نام خداوند اقدام کن، زیرا هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند آن را بگشاید.

هوش مصنوعی: چه دلاوری با نام خداوند متعال عزم خود را جزم کرد و به میدان رزم رفت.

هوش مصنوعی: یک سالخورده در اسارت، موجودی شگفت‌انگیز را دید که در این جهان، مانند آن را هرگز ندیده بود.

هوش مصنوعی: بوی بدی که از شخصی با سرشتی ناپسند به مشام می‌رسد، حتی مسافت‌های طولانی را می‌پیماید.

هوش مصنوعی: دست خود را بلند کرد و شمشیرش را برداشت؛ یکی از آن دلیران برخاست و مانند شیر فریاد زد.

هوش مصنوعی: او را به زمین بزن و دو نیمه کن، همان‌طور که ابر سنگین و تاریک به زمین می‌افتد.

هوش مصنوعی: دلیران از این خبر آگاه شدند و به سوی خیمه‌ها rushed کردند.

هوش مصنوعی: بارژنگ، شاه، از این موضوع باخبر شد و به همین دلیل برگزید تا پهلوانی را بفرستد.

هوش مصنوعی: او دید که جادوی دیگری بر جان آفرین (خدا) تأثیر گذاشته و حالا دیگر آن جادو به بی‌اعتباری افتاده است.

هوش مصنوعی: از شادی و خوشحالی، اسبان را خسته کردند و لشکر امشب به هم ریخته و از میانه رفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر شادی زیاد، همه شب بیدار ماندم و به تماشای سپیده‌دم نشستم تا صبحگاهی از سمت شرق برآید.

هوش مصنوعی: پس از آنکه خبر رسید که آن جادوگر با زشتی‌هایش کشته شده، شاه هیتال متوجه این موضوع شد.

هوش مصنوعی: در اینجا شخصی به وضعیت خود اشاره می‌کند که مانند خر در گل گیر کرده و به خاطر این وضعیت خجالت‌زده و ناامید است. او در این حالت به سختی درجا زده و نمی‌تواند جلو برود. حس خجالت و ناتوانی او را آزار می‌دهد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم از این به بعد چه کاری انجام دهم تا بتوانم این زابلی را بترسانم.

هوش مصنوعی: من به خاطر رفتار و کردار خودم از دست این زابلی در وضعیتی خراب و ناخرسند قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: یک نفر نامه‌ای به شاه ارژنگ نوشت و نویسنده آن به بهترین نحو و با تدبیر فکر کرده بود.

هوش مصنوعی: یک معلم با دانش آمد و بر روی پارچه نرم قلم زد و نامه‌ای نوشت.

هوش مصنوعی: عاقل و فرزانه، زمانی که شروع به نوشتن می‌کند، ابتدا از خداوند راهنمایی می‌طلبد و از او مدد می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این پیام از جانب هیتال، پادشاه، به ارژنگ، پادشاه جهان فرستاده شده است.

هوش مصنوعی: ای شاه با دانش و بصیرت، که روح بخش و روشنگر هستی و در جستجوی حقیقت به سفر می‌پردازی.

هوش مصنوعی: چه چیزی دیدی که حالا انگار با من برابری نمی‌کنی؟ تو در این میدان جنگ حتی به اندازه یک سرباز هم نیستی.

هوش مصنوعی: تو از سراندیب به سرند رفتی و با کسب بزرگی و مقام، به علو و بلندی رسیدی.

هوش مصنوعی: تو با کارهای خود باعث شدی که من از ایران یکی شوم و به دنبال آن مشکلات و فتنه‌های جدیدی به وجود آوردی.

هوش مصنوعی: از این جنگ و درگیری فرار کردن برای تو فایده‌ای ندارد و از این آتش فقط دود و بخار به جا می‌ماند.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که این زمین مال من است و از نیکان من به من رسیده است.

هوش مصنوعی: به جنگ و نزاع ادامه نده و به جای آن با نگاهی شرم‌آور به دیدار بپرداز.

هوش مصنوعی: هرگز متعهد نشو که برای خون هر بی‌گناهی که به خاطر کینه و انتقام کشته شده، پاسخگو باشی.

هوش مصنوعی: روز خوشی فرا می‌رسد، در آن روز با دل شاد در کنار خداوند جان‌آفرین نشسته و به زندگی بپرداز.

هوش مصنوعی: دیگر نمی‌خواهم از جای خود حرکت کنم و از سر خود بیرون بروم. هر کسی که با من همراه شده، دیگر نمی‌تواند مرا از این موقعیت خارج کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم با شادی و خوشحالی نزد تو بروم تا آنکه روح‌ها در کنار تو قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: تو هم چند نفر از سربازان را به نزد من بفرست تا با هم گفتگو کنیم.

هوش مصنوعی: من به شما خبر می‌دهم که فرزندت باشید و من مانند یک پدر در کنارتان باشم.

هوش مصنوعی: مثل اینکه می‌دانی، این کار را انجام نده و او را رها نکن، بلکه زابلی را بگیر و محکم نگه‌دار.

هوش مصنوعی: نفرموده است که با شمشیر سرش را از تن جدا کن و همانجا در گور بگذار.

هوش مصنوعی: ما هر دو از یکدیگر هستیم و از یک سرزمین، پس چرا باید کشور خود را به دست بیگانگان بسپاریم؟

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نه به خاطر این که نشانه‌ای از پیروزی وجود ندارد، بلکه به خاطر این است که دل پر از کینه و ناراحتی است. نارضایتی و خشم در دل فرد باعث می‌شود که او احساس خوشحالی یا رضایت نکند.

هوش مصنوعی: در دل کینه‌ها تردید نکن، چون قلبی محکم و پایدار دارم. با من در این نبرد همراه شو.

هوش مصنوعی: اگر تو با کینه‌های خودم را رها کنی، این آشوب و قضاوت‌ها به زودی تمام خواهد شد.

هوش مصنوعی: این سرزمین و وطن متعلق به توست و از این پس تو باید رهبری مجلس را بر عهده داشته باشی.

هوش مصنوعی: اگر من تو را با سر پایین به هند بیاورم، سپس من قضاوت می‌کنم.

هوش مصنوعی: این سرزمین و سرزمین هند از مرز سراندیب تا مرز سند برای من باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر من در میدان نبرد کشته شوم، امیدوارم که پشت و پناه من زابلی باشد.

هوش مصنوعی: این است که ما به تو سلام و پیام می‌فرستیم، ای پادشاه خوشبخت و سعادتمند.

هوش مصنوعی: وقتی این نامه نوشته شد، بر سر لشکر مهر شاه هیتال را قرار داد.