محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای قصر بلند آسمان پیش تو پست</p></div>
<div class="m2"><p>خلقت همهٔ زیردست از روز الست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر تافته روزگار دستم به جفا</p></div>
<div class="m2"><p>دریاب و گرنه میرود کار ز دست</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۹

ای قصر بلند آسمان پیش تو پست
خلقت همه زیردست از روز الست
بر تافته روزگار دستم به جفا
دریاب و گرنه میرود کار ز دست

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به عظمت و بلندی قصر آسمانی اشاره می‌کند و می‌گوید که همه موجودات در زیر دست آن قرار دارند. او از سختی‌ها و مشکلات روزگار شکایت می‌کند و از قصر آسمانی درخواست کمک می‌کند، زیرا احساس می‌کند که اگر به او کمک نشود، کارش به زودی از دست خواهد رفت.

رباعی شمارهٔ ۷

رباعی شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: ای کاخ بزرگ آسمانی، در مقابل تو، همهٔ موجودات خلق شده از زمان آغاز، در زیر و پایین هستند.

ای قصر بلند آسمان پیش تو پست

خلقت همهٔ زیردست از روز الست

هوش مصنوعی: زندگی دشواری‌هایی را به دنبال دارد، لطفاً به کمک من بیاید و مرا نجات دهید، وگرنه اوضاع به‌سوی بدتری پیش خواهد رفت.

بر تافته روزگار دستم به جفا

دریاب و گرنه میرود کار ز دست

رباعی شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده