رباعی شمارهٔ ۶۹
گوئی ز ته بستر آن حجله نشین
تا ناف پر است از نافهٔچین
چادر شب بسترش اگر افشانند
تا حشر هوا عبیر بارد به زمین
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
گوئی ز ته بستر آن حجله نشین
تا ناف پر است از نافهٔچین
هوش مصنوعی: به نظر میرسد که فردی در جزئیات و ویژگیهای ظاهری شخصی دیگر توجه کرده است، به طوری که مانند پردهای از زینت بر روی بستر خود نشسته و تناسبی زیبا و دلکش دارد. این شخص به شدت از زیباییهای طبیعی و ظاهری پر شده است.
چادر شب بسترش اگر افشانند
تا حشر هوا عبیر بارد به زمین
هوش مصنوعی: اگر چادر شب را برایش بگSpreadند، تا روز قیامت عطر خوشی از آسمان بر زمین ببارد.