محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در کعبه قدم نهاده‌ام وای به من</p></div>
<div class="m2"><p>دور از ره دین فتاده‌ام وای به من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از وسوسهٔ عشق مسلمان سوزی</p></div>
<div class="m2"><p>اسلام ز دست داده‌ام وای به من</p></div></div>

هفت دیوان محتشم کاشانی ـ ج ۱ (دیوان شیبیه) به کوشش عبدالحسین نوایی و مهدی صدری - علی بن احمد محتشم کاشانی - تصویر ۲۵۰

رباعی شمارهٔ ۶۹

در کعبه قدم نهاده ام وای به من
دور از ره دین فتاده ام وای به من
از وسوسه عشق مسلمان سوزی
اسلام ز دست داده ام وای به من

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساس ناامیدی و افسردگی خود در کعبه صحبت می‌کند. او به این نکته اشاره می‌کند که با وجود حضور در مکانی مقدس، از راه دین دور افتاده و گرفتار وسوسه‌های عشق شده است. در نهایت، او احساس می‌کند که ایمان خود را از دست داده و این وضعیت او را به شدت آزار می‌دهد.

رباعی شمارهٔ ۶۷

رباعی شمارهٔ ۶۸

هوش مصنوعی: من در کعبه قرار دارم، اما وای به حال من که از راه دین منحرف شده‌ام. وای به حال من!

در کعبه قدم نهاده‌ام وای به من

دور از ره دین فتاده‌ام وای به من

هوش مصنوعی: از شدت عشق، دین و ایمانم را از دست داده‌ام و افسوس بر من.

از وسوسهٔ عشق مسلمان سوزی

اسلام ز دست داده‌ام وای به من

رباعی شمارهٔ ۶۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده