محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون مهر تو میتوان نهان ورزیدن</p></div>
<div class="m2"><p>باید ز چه رسوای جهان گردیدن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گوئی که نمی‌توانیم دید آری</p></div>
<div class="m2"><p>با غیر تو را نمی‌توانم دیدن</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۶۷

چون مهر تو میتوان نهان ورزیدن
باید ز چه رسوای جهان گردیدن
گویی که نمی توانیم دید آری
با غیر تو را نمی توانم دیدن

هوش مصنوعی: این شعر به بیان عشق و وابستگی عمیق به معشوق می‌پردازد. شاعر می‌گوید که چون عشق و مهر معشوق را در دل پنهان دارد، باید با وجود رسوایی در دنیا، از عشق خود کاملاً راضی باشد. او احساس می‌کند که نمی‌تواند به هیچ کس جز معشوق خود نگاه کند و در واقع دنیای بدون او برایش بی‌معناست.

رباعی شمارهٔ ۶۵

رباعی شمارهٔ ۶۶

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی عشق تو را در دل پنهان کنی، پس چرا باید خود را در معرض رسوایی قرار دهی؟

چون مهر تو میتوان نهان ورزیدن

باید ز چه رسوای جهان گردیدن

هوش مصنوعی: گویی نمی‌توانم به غیر از تو کسی را ببینم.

گوئی که نمی‌توانیم دید آری

با غیر تو را نمی‌توانم دیدن

رباعی شمارهٔ ۶۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده