محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این بستر خستگی که انداخته‌ام</p></div>
<div class="m2"><p>بروی ز تب هجری تو بگداخته‌ام</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ابروی تو لیک در نظر محرابیست</p></div>
<div class="m2"><p>کز سجده آن به فرقتت ساخته‌ام</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۶۰

این بستر خستگی که انداخته ام
بروی ز تب هجری تو بگداخته ام
ابروی تو لیک در نظر محرابیست
کز سجده آن به فرقتت ساخته ام

هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق شاعر درباره جدایی و عشق می‌پردازد. شاعر از خستگی و عذابی که به خاطر دوری محبوبش تحمل می‌کند صحبت می‌کند و ابروی محبوب را همچون محرابی می‌داند که با سجده بر آن، در غم جدایی او زندگی کرده است. به طور کلی، او درد و longing خود را با تصاویر زیبایی به تصویر می‌کشد.

رباعی شمارهٔ ۵۸

رباعی شمارهٔ ۵۹

هوش مصنوعی: این جا را که برای استراحت انتخاب کرده‌ام، به خاطر داغی عشق تو سوزانده‌ام.

این بستر خستگی که انداخته‌ام

بروی ز تب هجری تو بگداخته‌ام

هوش مصنوعی: ابروی تو در نظر من مانند یک محراب است که من به خاطر دوری‌ات از آن سجده کرده‌ام.

ابروی تو لیک در نظر محرابیست

کز سجده آن به فرقتت ساخته‌ام

رباعی شمارهٔ ۵۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده