محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گاه از همه وجه طامعم می‌دانند</p></div>
<div class="m2"><p>گاه از همه باب حاتمم می‌دانند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می‌آمی‌زند راستی را به دروغ</p></div>
<div class="m2"><p>آنها که زبان به این و آن می‌رانند</p></div></div>

دیوان مولانا محتشم کاشانی (شامل رساله جلالیه، نقل عشاق، قصاید، غزلیات، مناقب، مراثی، قطعات، رباعیات، مثنویات) به کوشش مهرعلی گرگانی - محتشم کاشانی - تصویر ۳۳

هفت دیوان محتشم کاشانی ـ ج ۲ (شامل دیوان های شبابیه، صبائیه، جلالیه، نقل عشاق، ضروریات و معمیات) به کوشش عبدالحسین نوایی و مهدی صدری - علی بن احمد محتشم کاشانی - تصویر ۵۳۷

رباعی شمارهٔ ۳۴

گاه از همه وجه طامعم می دانند
گاه از همه باب حاتمم می دانند
می آمی زند راستی را به دروغ
آنها که زبان به این و آن می رانند

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به موضوع عدم صداقت و فریب در جامعه اشاره می‌کند. این افراد که به دیگران دروغ می‌گویند، خود را به همه چیز می‌دانند و در حقیقت از راستی دور شده‌اند. آن‌ها به راحتی می‌توانند حقیقت را با دروغ آمیخته و مجاز باشند.

رباعی شمارهٔ ۳۲

رباعی شمارهٔ ۳۳

هوش مصنوعی: گاهی اوقات از هر جنبه و طرفی مرا می‌شناسند و گاهی اوقات از هر در و راهی به حقیقت وجودم پی می‌برند.

گاه از همه وجه طامعم می‌دانند

گاه از همه باب حاتمم می‌دانند

هوش مصنوعی: کسانی که با زبان خود به دیگران سخن می‌گویند، حقیقت را با دروغ مخلوط می‌کنند.

می‌آمی‌زند راستی را به دروغ

آنها که زبان به این و آن می‌رانند

رباعی شمارهٔ ۳۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده