محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یاری که به نیش غم دلی ریش نکرد</p></div>
<div class="m2"><p>بر من ستم از طاقت من بیش نکرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرچند که انتظار بسیارم داد</p></div>
<div class="m2"><p>آخر نه وفا به وعده خویش نکرد</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۳۰

یاری که به نیش غم دلی ریش نکرد
بر من ستم از طاقت من بیش نکرد
هرچند که انتظار بسیارم داد
آخر نه وفا به وعده خویش نکرد

هوش مصنوعی: غزلی درباره‌ی کسی است که با وجود تحمل درد و رنج، از طرف محبوبش به وعده‌هایش وفا نکرده است. او از ستم و غمش زخم خورده، اما هیچ‌گاه از محبتش کاسته نشده و همچنان در انتظار وفای اوست.

رباعی شمارهٔ ۲۸

رباعی شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: دوستی که با نیش درد و غم، دلش را آزرده نکرد، بر من ظلمی نمی‌کند که از اندازه‌ام فراتر باشد.

یاری که به نیش غم دلی ریش نکرد

بر من ستم از طاقت من بیش نکرد

هوش مصنوعی: با وجود اینکه انتظار زیادی داشتم، اما در نهایت او به قولش عمل نکرد.

هرچند که انتظار بسیارم داد

آخر نه وفا به وعده خویش نکرد

رباعی شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده