محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این حوض که دل هلاک نظارهٔ اوست</p></div>
<div class="m2"><p>صد آیهٔ فیض بیش دربارهٔ اوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در دعوی اعجاز زبانیست بلیغ</p></div>
<div class="m2"><p>آبی که زبانه کش ز فوارهٔ اوست</p></div></div>

دیوان مولانا محتشم کاشانی (شامل رساله جلالیه، نقل عشاق، قصاید، غزلیات، مناقب، مراثی، قطعات، رباعیات، مثنویات) به کوشش مهرعلی گرگانی - محتشم کاشانی - تصویر ۵۳۹

رباعی شمارهٔ ۱۸

این حوض که دل هلاک نظاره اوست
صد آیه فیض بیش درباره اوست
در دعوی اعجاز زبانیست بلیغ
آبی که زبانه کش ز فواره اوست

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جاذبه یک حوض اشاره دارد که نظرها را به خود جلب کرده و برکات و فیض‌های آن بی‌شمار است. حوض به عنوان نشانی از اعجاز و قدرت بیان وصف شده که زیبایی‌اش از آب‌هایی که از فواره‌اش جاری می‌شود، نمایان است.

رباعی شمارهٔ ۱۶

رباعی شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: این حوضی که دل تنها به تماشای آن مشغول است، نشانه‌های زیادی از لطف و رحمت او را در خود دارد.

این حوض که دل هلاک نظارهٔ اوست

صد آیهٔ فیض بیش دربارهٔ اوست

هوش مصنوعی: در ادعای معجزه، زبانی قوی و شیوا وجود دارد، مانند آبی که از فوران چشمه به صورت نَفَس‌های بلندی به بیرون می‌جهد.

در دعوی اعجاز زبانیست بلیغ

آبی که زبانه کش ز فوارهٔ اوست

رباعی شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده