محتشم کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سلاخ که آدمی کشی شیوهٔ اوست</p></div>
<div class="m2"><p>چون ریزش خون دوست می‌دارد دوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر سر ببرد مرا نه پیچم گردن</p></div>
<div class="m2"><p>ور پوست کند مرا نگنجم در پوست</p></div></div>

دیوان مولانا محتشم کاشانی (شامل رساله جلالیه، نقل عشاق، قصاید، غزلیات، مناقب، مراثی، قطعات، رباعیات، مثنویات) به کوشش مهرعلی گرگانی - محتشم کاشانی - تصویر ۵۴۴

رباعی شمارهٔ ۱۶

سلاخ که آدمی کشی شیوه اوست
چون ریزش خون دوست می دارد دوست
گر سر ببرد مرا نه پیچم گردن
ور پوست کند مرا نگنجم در پوست

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف شخصیتی می‌پردازد که به شدت خشن و بی‌رحم است. او به کشتن و ریزش خون علاقه دارد و حتی اگر به او آسیب برسانند یا جانش را بگیرند، باز هم مرعوب نخواهد شد. شاعر در اینجا به وفاداری و بی‌تفاوتی نسبت به درد و رنج اشاره می‌کند.

رباعی شمارهٔ ۱۴

رباعی شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: سلاخی که کارش کشتن آدم‌هاست، وقتی خون دوستش بر زمین می‌ریزد، از این کار خوشحال می‌شود.

سلاخ که آدمی کشی شیوهٔ اوست

چون ریزش خون دوست می‌دارد دوست

هوش مصنوعی: اگر سرم را از بدنم جدا کنند، باز هم سر خم نخواهم کرد و اگر پوست من را هم بکنند، در پوست خودم نمی‌گنجم.

گر سر ببرد مرا نه پیچم گردن

ور پوست کند مرا نگنجم در پوست

رباعی شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها