محتشم کاشانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۳۱ - وله ایضا

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سپهر حوصله آن ابر دست دریا دل</p></div>
<div class="m2"><p>که جیب و دامن پر زر به سایل افشاند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حساب بخشش او در جهان به خلق خدا</p></div>
<div class="m2"><p>به غیر قادر دانا کسی نمی‌داند</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>در اولم یکی از قابلان لطف چو دید</p></div>
<div class="m2"><p>به تحفه خواست مرا شرمسار گرداند</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ولی در آخر کارم چو یافت ناقابل</p></div>
<div class="m2"><p>به آن رسید که آنها که داده بستاند</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 7163 - محتشم کاشانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۳۱ - وله ایضا

شمارهٔ ۳۲ - وله ایضا

سپهر حوصله آن ابر دست دریا دل
که جیب و دامن پر زر به سایل افشاند
حساب بخشش او در جهان به خلق خدا
به غیر قادر دانا کسی نمی داند
در اولم یکی از قابلان لطف چو دید
به تحفه خواست مرا شرمسار گرداند
ولی در آخر کارم چو یافت ناقابل
به آن رسید که آنها که داده بستاند

هوش مصنوعی: این شعر به ستایش کسی می‌پردازد که بخشش و کرامتش در دنیا بی‌نظیر است. شاعر اشاره می‌کند که شمارش و حساب کارهای نیک او تنها به خداوند دانا و قادر تعلق دارد. در ابتدا، او از کسانی که لطف او را دیده‌اند می‌خواهد که شرمنده‌اش کنند، اما در نهایت متوجه می‌شود که آنچه دارد ارزشمند نیست و در واقع کسانی که می‌دهند، از دیگران گرفته‌اند. 

به طور کلی، این شعر بر عظمت بخشش و دانایی خداوند تأکید دارد و به تدریج ناپایداری و ناچیزی ارزش‌های دنیوی را نشان می‌دهد.

شمارهٔ ۳۰ - در تقاضای صله فرماید

شمارهٔ ۳۱ - وله ایضا

هوش مصنوعی: آسمان، ظرفیتی به اندازه‌ی آن ابر دارد که با دل دریایی‌اش، جیب و دامنش پر از طلا را به سوی دیگر می‌ریزد.

سپهر حوصله آن ابر دست دریا دل

که جیب و دامن پر زر به سایل افشاند

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز خداوند قادر و دانا نمی‌تواند میزان رحمت و بخشش او نسبت به بندگانش در این جهان را بفهمد.

حساب بخشش او در جهان به خلق خدا

به غیر قادر دانا کسی نمی‌داند

هوش مصنوعی: در ابتدای کار، یکی از افراد با kindness و محبت، وقتی به من نگاه کرد، خواست مرا با یک هدیه شرمنده کند.

در اولم یکی از قابلان لطف چو دید

به تحفه خواست مرا شرمسار گرداند

هوش مصنوعی: در پایان کار، وقتی به نتیجه‌ای ناچیز رسیدم، متوجه شدم که کسانی که چیزی را به دست آورده‌اند، باید در عوض چیزی هم بدهند.

ولی در آخر کارم چو یافت ناقابل

به آن رسید که آنها که داده بستاند

شمارهٔ ۳۱ - وله ایضا

اطلاعات

برگردان به زبان ساده