هوش مصنوعی: ساربان به آرامی بار را بر روی شترش می‌بندد و در دلش حالتی شبیه به صدای جرس دارد که از فکر و اندیشه به وجود آمده و باعث می‌شود که او ناله کند و از دل شادمانیش خبر دهد.

هوش مصنوعی: محمل به زیبایی تزئین شده و در یک جا با نشاط و انرژی در حال حرکت است، اما در جای دیگری حال و هوای متفاوتی حاکم است که شامل ناامیدی و گریه‌های بی‌فایده می‌شود.

هوش مصنوعی: در یک سو، روحی که می‌خواهد پرواز کند و خود را از قید و بند رها کند، در حالی که در سوی دیگر، اضطراب مرگ پرنده‌ای زخمی و بی‌دفاع را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: باد صحرا، شهری را که ویران کرده است، با نفسها و وزش خود مثل گلی خاموش و بی‌حس در دستانش به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: حسرت بر حال مردم بیابان که بدون رحم و مروت از شهر خارج می‌شوند، در حالی که در دام شکارچیان گرفتار می‌شوند و قاتلی ناپشیمان در کمین آنان است.

هوش مصنوعی: اگر اشک‌های من به دنبال این کاروان بریزد، به دلیل طوفان بلا، گاهی ممکن است هر مکانی در خطر باشد.

هوش مصنوعی: من از میان انسان‌ها، کسی را مانند تو ندیدم که در عشق به وصل، وجودش ناتوان است و در دوستی، ظرفیتش کم است.