هوش مصنوعی: هر لحظه به خاطر حسرتی که دارم، وقتت را با کسی هدر نده. به خاطر اینکه من فردی بی‌اهمیت هستم، خودت را درگیر مسائل بی‌فایده نکن.

هوش مصنوعی: به خاطر شیطنت‌هایت بدگمان شده‌ام که شاید خودت را به خطر بیندازی، اما در عجبم که چه کسی به بی‌پروایی تو اهمیت می‌دهد؟ کسی مثل تو که این‌قدر بی‌پرواست؟

هوش مصنوعی: امشب، به وضعیتی نگاه کن که من به حالتی از سرگشتگی و تنهایی دچار شده‌ام، در حالی که کسی در کنارم نیست.

هوش مصنوعی: اگر با دیگران عمری زندگی کنی، هیچ کس در دنیا نمی‌تواند به اندازه یک لحظه‌ای که من در کنار تو هستم، به تو نزدیک شود و این نزدیکی را حس کند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه در پایم خار غیرت وجود داشت، اما در پی عشق و در راهی که با گل زیبا هم‌قدم می‌شدم، هیچ مانعی برایم نبود.

هوش مصنوعی: زندگی پر از خطرات است؛ بدن در معرض آسیب و دل در حال جدایی. جان در معرض مشکلات قرار دارد و با این همه، کسی چگونه می‌تواند به فکر سلامتی‌اش باشد در حالی که با این همه چالش و سرزنش روبه‌رو شده است؟

هوش مصنوعی: تو در میان افرادی که عاشق و دیوانه شده‌اند، شهرت و معروفیت بیشتری داری. در دشت غم و اندوه، وضعیت تو از دیگران که در این حال هستند، بیشتر جلب توجه می‌کند و رسوایی تو بیشتر از بقیه نمایان است.