هوش مصنوعی: به او گفتم که اگر به نصیحت من توجه کنی، ممکن است رفتارت کمی تغییر کند و از تلخی‌های زیادت کاسته شود و لذت‌هایت بیشتر شود.

هوش مصنوعی: آن نصیحت که اثر معکوس داشت، به مانند بادی مخالف بود و بر وجود من آتشی افکند که از درون برمی‌خاست، به خاطر طبیعت آتشین تو.

هوش مصنوعی: شمشیر مرگ بسیار برّنده است و سرنوشت یک عالم به اشاره‌ای از شانه‌های ظریف و خونی تو وابسته است.

هوش مصنوعی: تو با کشتن مردم، مرگ را در کار خود قرار دادی و به قدری در این کار جدی و مستحکم بودی که دیگر حتی از غذا خوردن هم غافل شدی؛ پس از تیغی که بی‌رحمانه می‌زند، بپرهیز.

هوش مصنوعی: آمیزش و نزدیکی تو با کسانی که برای من نامحرم هستند، در بزم، احساس حسرت و محرومیت از دیدار تو را در وجودم زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر پرندگان، چنین دام‌هایی را به کار می‌گیری، این زبان بزرگ و عجیب، از زیبایی ادعایت به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: با وجودی که تو از من فاصله می‌گیری و از من بیزاری می‌جویی، من همچنان در حیرت و شگفتی از چهره تو هستم و در کارهایت سردرگم شده‌ام.

هوش مصنوعی: من خود دست‌کم قیمت یا ارزش خود را نمی‌دانم، اما شور و شوقی که در دل من نسبت به تو وجود دارد، باعث جلب توجه دیگران در بازار و محیط اطراف می‌شود.

هوش مصنوعی: برای اینکه به عشق عادت کنی، چرا اینقدر خودت را آزار می‌دهی؟ چون این رفتار به روح خودت و شخصیت دوستانت آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: برای اینکه مردم آگاه و صاحب‌نظر غفلت کنند از زیبایی تو، باید که آن زیبایی زیر گرد و غبار مسائل روزمره پنهان بماند، مثل آینه‌ای که چهرهٔ تو را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: گفتی اگر می‌خواهی که به خاطر من بپذیری که بمیرم، این کار آسانی است، اما نادانی است که بخواهی بدون وجود تو زندگی کنم.