گنجور

شمارهٔ ۵۰۹

تائبم از می به دور نرگس غماز او
تا نگویم در سر مستی به مردم راز او
می‌شوم غمگین اگر سوی خود آوازم کند
زان که می‌ترسم رقیبی بشنود آواز او
با وجود آن که یک نازش به صد جان می‌خرم
کرده استغنای عشقم بی‌نیاز از ناز او
تیر او مرغیست دست آموز و مرغ روح ما
چون دل طفلان به پرواز است از پرواز او
هر کرا بینم که دم گرمست ازو ایمن نیم
زان که می‌ترسم به تقریبی شود دمساز او
ترک من شد مست و بر دوش رقیب انداخت دست
وه که شد ملک دلم ویران ز دست انداز او
هر کجا مطرب ز نظم محتشم خواند این غزل
آفرین کردند بر طبع سخن پرداز او

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

تائبم از می به دور نرگس غماز او
تا نگویم در سر مستی به مردم راز او
هوش مصنوعی: من از شراب و لذت‌های آن دست بر داشته‌ام تا وقتی در حالت مستی قرار دارم، نتوانم سرانجام راز عشق او را به دیگران بگویم.
می‌شوم غمگین اگر سوی خود آوازم کند
زان که می‌ترسم رقیبی بشنود آواز او
هوش مصنوعی: اگر صدای او به سوی من بیاید، غمگین می‌شوم، چون از این می‌ترسم که رقیبی صدای او را بشنود.
با وجود آن که یک نازش به صد جان می‌خرم
کرده استغنای عشقم بی‌نیاز از ناز او
هوش مصنوعی: با اینکه فقط یک بار نگاه او برای من ارزش جان‌های زیادی را دارد، اما عشق من به او به قدری عمیق است که به ناز و کرشمه‌اش نیازی ندارم.
تیر او مرغیست دست آموز و مرغ روح ما
چون دل طفلان به پرواز است از پرواز او
هوش مصنوعی: تیر او مانند پرنده‌ای است که آموزش دیده و تحت کنترل است، اما پرواز روح ما شبیه پرواز یک کودک است که آزاد و بدون قید و شرط پرواز می‌کند.
هر کرا بینم که دم گرمست ازو ایمن نیم
زان که می‌ترسم به تقریبی شود دمساز او
هوش مصنوعی: هر کسی را که می‌بینم که با انرژی و شوق زیاد صحبت می‌کند، به او اطمینان نمی‌کنم، چون نگرانم که به مرور زمان، به او وابسته شوم و دمسازش شوم.
ترک من شد مست و بر دوش رقیب انداخت دست
وه که شد ملک دلم ویران ز دست انداز او
هوش مصنوعی: ترک من دچار مستی شده و بر دوش رقیب دست انداخته است. وای که چگونه دل من از چنگ او ویران شد!
هر کجا مطرب ز نظم محتشم خواند این غزل
آفرین کردند بر طبع سخن پرداز او
هوش مصنوعی: در هر مکانی که نوازنده به زیبایی این غزل را بخواند، ستایش‌هایی نسبت به طبع و ذوق شاعر او ابراز می‌شود.