هوش مصنوعی: زمانی که آن استاد ماهر در چوگان بازی بر پشت زین قرار می‌گیرد و به زمین می‌افتد، آسمان شکرگزار او می‌شود و دعا می‌کند که روح‌الامین (فرشته وحی) به او یاری دهد.

هوش مصنوعی: از دور گروهی از زیبایی‌ها به میدان نزدیک شدند، اما در این عرصه کسی را نمی‌بینم که به‌عنوان فرمانده با این قواعد و اصول برخورد کند.

هوش مصنوعی: سریع و پر انرژی مانند برق، در حالی که کوه ثبات و استحکام دارد. در میدان‌ها به راحتی و با آزادی حرکت می‌کند و در محفل‌ها به گونه‌ای محترم و با وقار حضور می‌یابد.

هوش مصنوعی: به خاطر تحریکات طبیعی، در بازی چوگان به شدت احساساتی می‌شوم؛ احساسی که نه می‌تواند آرامشی به من بدهد و نه تسکینی برای دل من فراهم کند.

هوش مصنوعی: او را به عنوان نازنین و بی‌نهایت می‌پندارم که مانند رخش، با دشواری از بلندی به پستی می‌آمد تا اینکه از پایین ضربه‌ای به او وارد کرد.

هوش مصنوعی: ای دل، در میدان عشق، جایی برای سکون و آرامش نیست. آنجا فقط اشک و خون تو وجود ندارد، بلکه بسیاری از عاشقان بی‌نوا در جستجوی معشوق خود هستند.

هوش مصنوعی: هدیه‌ای به مجلس تو می‌فرستم که تو خود معدن خوبی‌ها هستی و گاه با لب‌های پر از گوهر خود حرکت می‌کنی تا تحسین دیگران را برانگیزی.