هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که در گوشه‌ای دور از دنیا و به دور از دیگران به سر می‌برد، تنها زمانی از جا برمی‌خیزد و پا به بیرون می‌گذارد که نوبت زنان به عشق او برسد. او با هیاهو و سر و صدای زیاد، به سوی معشوق خود می‌رود.

هوش مصنوعی: زمانی که مرد جنگ را به خاطر دلیری و جانبازی بزنند، من شیدا به همراه سر بر زمین و دست‌ها بر دهان، بیرون می‌آیم.

هوش مصنوعی: وقتی که تازه‌واردان به جمع دیوانگان می‌پیوندند، این آشفتگی و بی‌نظمی باعث می‌شود که من در زنجیر خویشتن رسوا شده و به‌خارج از آن وضعیت بیفتم.

هوش مصنوعی: در میان لشگری از عقل و خرد، حتی یک فرد مرده می‌تواند با صف‌های طولانی و استقامت به دروازه‌های من بیاید تا برای جدل و بحث حاضر شود، در حالی که من از صف نبرد خارج می‌شوم.

هوش مصنوعی: در دل من آتش و اشتیاقی وجود دارد که هرگاه دستم را به جیب ببرم، از نور و جذابیت آن، قدرتی خارق‌العاده به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: در بیابانی شگفت‌انگیز زندگی می‌کنم که وقتی وارد شهر می‌شوم، صدای وحشیانی را می‌شنوم که در مقابل من قرار دارند و من از آن بیابان خارج می‌شوم.

هوش مصنوعی: من تمام تلاشم را می‌کنم تا در عمق این دریای پر شور غوطه‌ور شوم و در نهایت، خود را از آن بیرون بیاورم، جایی که بتوانم به معانی عمیق‌تر و فرجام نهایی دست یابم.

هوش مصنوعی: بلایای بسیاری در حال وقوع است و مانند گروهی از جنگجویان بر میدان می‌تازند. از خون دشمنان می‌نوشند و اراده‌ی خود را تقویت می‌کنند. من به تنهایی به سوی بیرون می‌روم.

هوش مصنوعی: دل می‌خواهد که از شدت هوس مرا به درد آورد، زیرا تن من طاقت یک نفس بی‌عذاب و ناله را هم ندارد.

هوش مصنوعی: این شعر به این اشاره دارد که دیگر نمی‌توانم مدت طولانی در دریا بمانم و از خانه‌ام دور باشم، زیرا از آنجا محبت و عشق به من می‌رسد و من به این عشق نیاز دارم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به سادگی و بی‌خبری دوران کودکی برگردم و عشقی بی‌پرده که همچون بازی، دائم مرا از تنهایی و ارادت مذهبی بیرون بیاورد.

هوش مصنوعی: آنگاه که عشق تو به پاخیزد، قیامت به یاد تو از نزدیک فرامی‌رسد و هنوز کسی از این دنیا خارج نشده است.