هوش مصنوعی: شب‌های تاریک و غم‌انگیز، ذهنم را پر از نگرانی و اندوه کرده است. اگر روزم هم چنین باشد، به حال و روزگارم وای بر من!

هوش مصنوعی: وقتی که به خاطر غم تو آهی از دل برمی‌آورم، غم من همچون غباری می‌تواند آسمان را تیره کند.

هوش مصنوعی: ابرهای تیره و سنگین مثل یک چادر دریا در حال نوسان هستند و هنگامی که از درون وجودم، آتش و درد را بیرون می‌کشم، غم و اندوه به اوج می‌رسد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو با تیغ خود به من ضربه زده‌ای، صبر از دل بی‌قرار من فرار کرده است.

هوش مصنوعی: از تماشای تو، عشقی در من ایجاد شده است که باعث شده چشم گناهکار من در هر گوشه شروع به جست‌وجو و حرکت کند.

هوش مصنوعی: من دوباره به کار خود برمی‌گردم، حتی اگر آن معشوقه زیبا، بار دیگر دلم را به بازی بگیرد.