هوش مصنوعی: چهره‌ی تو به قدری زیباست که هر نقشی از آن باعث شرمساری می‌شود و هنر آفریدگار در آن به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: شکل و زیبایی چهره و موهایت به خوبی نشان داده شده است، اما هنوز قلمی که آن را به تصویر کشیده، به خاطر زیبایی تو تحت تأثیر و لرزش قرار دارد.

هوش مصنوعی: هر کس به نخل زیبا و دلربا او نگاه کند، عظمت و شکوه قدرت خداوند را در آن می‌بیند.

هوش مصنوعی: از باغ او هر کسی در دست خویش گلی دارد، ولی ما در دل خود خاری داریم و خارهای بسیار.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر ترس از مرگ به زندگی خود امیدوارند، اما من حتی اگر کمی هم امید داشته باشم، ناامید هستم.

هوش مصنوعی: در غم فراق، خبر آمدن تو را به من می‌گویی، اما خوب می‌دانی که انتظار برای دیدار تو از خود جدایی سخت‌تر است.

هوش مصنوعی: از این قشر نیلی رنگی که در اینجا قرار دارم، به همین خوشحالی که هستم، زیبایی تو را در جام شراب بی‌خمار می‌بینم.

هوش مصنوعی: ای طبیب! فقط یک لحظه از عمرم باقی مانده است. از درمان من بگذر، زیرا کار از کار گذشته است.

هوش مصنوعی: سقف آسمان مانند آهنی محکم است و به نظر می‌رسد که دعای دل‌های ناامید و خسته به آن نمی‌رسد و نمی‌تواند بر آن تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: غم و اندوه به دل بیچاره‌ام فشار می‌آورد. ای ساقی، باده‌ای بیاور تا بتوانم از این حال ناخوش بیرون بیایم.

هوش مصنوعی: نوشیدنی خوشایندی که در جشنی باشکوه به وجود آمده، از غم و شوری که در دل دارم، به خاطر اینکه من نیز از همان می‌نوشم.