هوش مصنوعی: با وجود اینکه ناچار هستم از پیش تو بروم، ای بهار زیبا، اما دل من همچنان در اینجا و در محبت تو گرفتار است، هرجا که می‌روم.

هوش مصنوعی: ترس از موانع باعث شده که برای رفتنم تعلل کنم، امروز تصمیم گرفته‌ام بروم و به خودم بگویم که امکان دارد فردا نروم.

هوش مصنوعی: خضر که نماد هدایت و راهنمایی است، دیگر در مسیر نیست و من در حال گم کردن راه خود هستم. به دنبال نشانه‌هایی می‌گردم که بتوانم یا در پایین مسیر حرکت کنم یا در حالتی بلندتر از آن.

هوش مصنوعی: عقل و دین و دل که مخصوص تو هستند را به خاطر دوستی‌ات کنار می‌گذارم و با تو، که وحشی هستی، به تنهایی می‌روم.

هوش مصنوعی: من به دنبال غم جدایی می‌روم و یاد وصال و وصل، اشک‌هایم از چشمانم جاری می‌شود و به همین خاطر در حینی که می‌روم، اشک‌هایم نمی‌گذارند روزها را فراموش کنم.

هوش مصنوعی: گفتیم چه زمانی دوباره می‌آیی، حال خودت را بگو. حال من در عالم غیب است، الان دارم می‌روم.

هوش مصنوعی: اه وای بر حال من! از شدت بیچارگی و گرفتاری در مسیری قرار دارم که انتهایی برایش دیده نمی‌شود و تنها در حال گذر هستم.