هوش مصنوعی: اگر تو را ببینم و دیگری را در کنارت ببینم، غیرتم به شدت آسیب می‌بیند و بسیار ناراحت می‌شوم. و اگر از تو دور شوم و چشم‌هایم را از تو بگیرم، احساس می‌کنم که به پایان زندگی‌ام نزدیک می‌شوم.

هوش مصنوعی: تو آن شخصی نیستی که به خاطر من، کسی که بدبخت و سیاه‌چهره است، خودت را تغییر دهی و از دیگران دوری کنی؛ و به خاطر من، رنگ دیگری به خود بگیری و یار من شوی.

هوش مصنوعی: من هم مانند تو بی‌احساس نیستم؛ شاید خودت هم بدانی که وقتی تو را با دیگران می‌بینم، تو را نادیده می‌گیرم.

هوش مصنوعی: دیدن چهره تو برایم آسان نیست و دوری از محل تو نیز ممکن نیست. نمی‌دانم چگونه در این راه پر از سردرگمی بروم، چرا که در آن گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: به هر حال، بهتر است که اگر بخواهم به خاطر دوری تو بمیرم، خودم را از تو دورتر نگه دارم.

هوش مصنوعی: تو منبع زندگی هستی و من بیمار و بی‌حال، که در حالیکه تشنه‌ام، ناچارم از آب دوری کنم.

هوش مصنوعی: برای درمان درد خود، نیازی به آماده کردن دارویی از وصالت ندارم، چون من در بستر جدایی به تلاش خود بیمار هستم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم با خشم و قهر خود خون‌ریزی کنیم، بهتر است این کار را به شکلی خاص و دلخواه انجام دهیم تا هر لحظه با محبت و مهربانی به دیگران، در میان بیگانگان قرار نگیرم و روسفید نشوم.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت آن مه، حس غیرت من تحت تأثیر قرار گرفت و اکنون دلی پر از حسرت دارم که چگونه باید با طبیعت غیور خود کنار بیایم و از این وضعیت رنج می‌برم.