هوش مصنوعی: شبی دیدم که در خواب، یک سرو با اندام زیبا را مشاهده می‌کنم و خودم را با لرزشی مانند جیوه، عریان و نمایان می‌بینم.

هوش مصنوعی: در تاریکی شب، نور ماه چهره او را از لای پنجره می‌تاباند و من شعله‌های مهتاب را می‌دیدم.

هوش مصنوعی: نمی‌توانستم تن او را به نرمی ببینم، اما تصویر چهره‌اش را در آینه مانند برگ‌های پاییزی که در آب می‌افتند، مشاهده می‌کردم.

هوش مصنوعی: چه ستاره درخشانی بود آن چراغی که چشم بیداران را روشن می‌کرد و شمع ماه در برابر او احساس ناتوانی می‌کرد.

هوش مصنوعی: آب، مایه حیات و روح وجود او بود که باغ زیبایی را از وجودش سرشار از شادابی و طراوت می‌دیدم.

هوش مصنوعی: وقتی او به نرم و ملایمت در کنارم دراز می‌کشید، من در کنار خود حس می‌کردم که دنیایی از زیبایی و نازکی وجود دارد.

هوش مصنوعی: درباره صحبت کردن بیشتر از این احتیاط کن، زیرا این کار مربوط به یار است و من تنها چیزهایی را که در خواب دیده‌ام می‌گویم.