هوش مصنوعی: مدتی بود که به دوری او عادت کرده بودم، اما ناگهان چهره‌اش را دیدم. در آن لحظه، فکر و عقل از من رفت و دوباره دیوانه شدم.

هوش مصنوعی: در دنیای عشق و جنون، از آرامش و آسایش فاصله گرفتم و به دل باغ عاشقی رفتم و از گل‌های دیوانگی چیدم.

هوش مصنوعی: دل من از آن درد و مشکل که دوستی به همراه دارد، رهایی یافته است و از آسیب‌های ناشی از آن در امان نیست. با این حال، باز هم آن درد را برای خود انتخاب کرده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی از مسیر عشق بازمی‌گشتم، آن معشوق زیبا مرا تحت‌تأثیر قرار داد. از راهی که در حال رفتن بودم پشیمان شدم و تصمیم گرفتم که برگردم.

هوش مصنوعی: هنوز هم با قامت زیبایش ارتباطی دارم که هر بار او را می‌بینم، مانند بید می‌لرزیدم.

هوش مصنوعی: به قدری از نگاه مردم که مانند شکارچی هستند، می‌ترسم که هر بار آن پری (زیبا) را در چشمانم می‌بینم، به خاطر ترس از غمزه‌های آنان، چشمم را می‌بندم.

هوش مصنوعی: در آن مسیر زیبا، دختری با قامت بلند و خوش‌اندام در حال حرکت بود و من به دنبال او راه می‌رفتم. آن‌چنان به او نگاه می‌کردم و چهره‌ام را به زمین مالیدم که دیگر زمین زیر پایم فرسوده شد.