هوش مصنوعی: از خاک دیارت با اشک و اندوه وداع کردم و به سفر رفتم؛ در حالی که از ناراحتی و گریه، دل و جانم به شدت آزرده و غمگین بود.

هوش مصنوعی: از چشمانم اشک مانند گلاب بر زمین افتاد، به خاطر آن گل حسرت که من از وجود تو برداشتم و سپس دور شدم.

هوش مصنوعی: از نخل جدایی تو، به رقبا محبت و علاقه‌ای پیدا کردم و جانم را از تو گرفتم و رفتم.

هوش مصنوعی: وقتی که به خاطر دیگران از خوشبختی و وصل تو دست کشیدم، احساس کردم مانند خاری در دل خودم جا گرفته‌ام و با ناراحتی و غم از آنجا رفتم.

هوش مصنوعی: وقتی صبرم به پایان رسید و نتوانستم بیشتر تحمل کنم، از پشت پرده‌ای که مانع بود، دامن آن را کنار زدم و بیرون رفتم.

هوش مصنوعی: به چهرهٔ امید به وعده‌ات نگاه کردم، اما در آینهٔ سرنوشت خودم سیاهی و ناکامی را دیدم و از آنجا دور شدم.

هوش مصنوعی: من به نصیحت دیگری توجه نکردم و به جای آرامش دل و تنهایی، به گفتگو و صحبت پرداختم و با آنکه توصیه‌ها را شنیدم، از آن راه دور شدم.

هوش مصنوعی: از این پس مرا به نام سگی سرگردان و ترسیده از آهو خطاب کن، چرا که من از آهوئی مثل تو با هزاران آرزو فرار کردم و دور شدم.

هوش مصنوعی: وقتی صبر و شکیبایی به من نیامد و خبری از امید در جلو نبود، به دنبال توضیحی از محتشم رفتم و راهی شدم.