هوش مصنوعی: چهره زیبای تو برای جانم مانند کعبه است و ابرویت به مثابه محرابی برای دل من، به گونه‌ای که برای عشق و دل‌بستگی به تو، انجام دادن چندین سجده لازم شده است.

هوش مصنوعی: بعد از مدتی طولانی انتظار، با وجود کشش و حسرتی که در دل دارم، می‌توانی از این حال رنج‌آور دور شوی؛ اما تاب و تحمل دل من کجاست؟

هوش مصنوعی: اگر تو مهمان جان من شوی، من عقل، دین، صبر و هوشم را در راه تو نثار می‌کنم و به عنوان پیشکش، تمام چیزهایی که برای دل مهم است را تقدیم تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از چشمان زیبایت اشک می‌ریزم و برای تو، بارها از دل آکنده‌ام از درد و غم‌های عمیق، فداکاری کرده‌ام.

هوش مصنوعی: از دو حالت تلخی که به من روی آورده، یکی باعث می‌شود که جانم را در غم بگیرد. یا یک بار به خواب من بیایی و آرامشی به دل من ببخشی، یا در خواب دل من وارد شوی.

هوش مصنوعی: دل خود را به تو نشان دادم و تو از من خواستی که جانم را فدای تو کنم. حالا بفرما درباره دل چه می‌گویی؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو مرا با نگاهی بلند و بلندپروازانه به آینده می‌نگری، انگار که از دور در دل من نشانه‌هایی از سعادت و موفقیت را مشاهده می‌کنی.

هوش مصنوعی: محتشم سال‌ها در جستجوی حقیقت و راه درست زندگی کرد، و در نهایت دلش او را به انتخاب درست رساند.