هوش مصنوعی: در غم فراق او، جانم را ندادم، ای آسمان، نام ننگین من را از صفحه هستی محو کن.

هوش مصنوعی: اگر تو معشوقه‌ها و عشق‌های دیگران را با عشق من مقایسه کردی، باید بدانی که این مقایسه هیچ ارزشی ندارد و همه عاشقان به یک اندازه در عشق و احساس عمیق خود یکسان هستند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به عشق و جانفشانی رو آورد و در این مسیر تمام وجودش را فدای معشوق هدیه کرد، اگر مقام و جایگاهی داشته باشد، باید به خاطر این عشق و فداکاری‌اش در آتش آزمون‌ها قرار گیرد.

هوش مصنوعی: روزی که با نگاه فریبنده‌ات دل‌های مردم را مجروح کردی، اگر مرا با غم و اندوه نمی‌کشتی، از درد و غصه می‌توانستم نابود شوم.

هوش مصنوعی: ماه و ماهی ناظر و گواه هستند بر اینکه از دوری تو، دیشب اشک‌هایم به اشکال مختلفی درآمدند و آه و ناله‌ام به اندازه‌ای بود که به دود تبدیل شد.

هوش مصنوعی: بر سر خاک شهیدان، با لباس پاره شده آمده‌ام. ای کاش جان‌های بسیاری را فدای دامن پاکت کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم زمین پر از گل‌های اشک من شود تا سایهٔ درخت بلند تو به زمین نیفتد و آلوده نشود.

هوش مصنوعی: هر بار که تغییرات روحی و احساسی تو را می‌بینم، در مواقعی که به سختی دچار مسئله‌ای هستی، خوشحال می‌شوم؛ زیرا گاهی اوقات این لطف و زیبایی در حالات تو می‌تواند به هلاکت و گرفتاری من منجر شود.

هوش مصنوعی: حالت دل من به تو رسید و به او گفتم که قلبی را ذکر کن، او هم پاسخ داد که پس دل را از جانم جدا کن. من هم گفتم که جانم فدای توست.

هوش مصنوعی: روشنی جان من از تابش تیغ توست. حتی اگر تو بیش از یک بار جانم را بگیری و مرا همچون شمع خاموش کنی، برایم اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: روزی که غم و اندوه تو مانند لاله‌ای شکفته شود و از دل خاک بیرون بیاید، آن را بشناس که نشان از درد و رنجی است که در دل داری.