هوش مصنوعی: آن پری زیبا که دارای گوهر عفت و پاکی بود، متأسفانه از دست رفت. چه خسارتی! او مانند خورشیدی می‌درخشید، اما اکنون نورش خاموش شده است. چه افسوس!

هوش مصنوعی: بت زیبا با طرحی یک رنگی بر زمین افکند، اما در نتیجه، گوهر باارزشی که داشت، به رنگی ناپسند و بی‌ارزش تبدیل شد. این واقعیت بسیار ناراحت‌کننده است.

هوش مصنوعی: آن کمان ابروی زیبا که هیچ‌کس نمی‌توانست بر آن انگشت بگذارد و به کم‌عنایتان اشاره کند، حالا به هدفی برای زخم‌زبان و عیب‌جویی دیگران تبدیل شده است. افسوس که چنین زیبایی هدف طعن و کنایه قرار گرفت.

هوش مصنوعی: آنکه نتوانست از زیبایی و دلربایی او لذت ببرد، گنجینۀ نفیسی که در اختیارش بوده را به سادگی و نادانی از دست داده است. افسوس، که این فرصت ناب و ارزشمند را هدر داده است.

هوش مصنوعی: شخصی که مادرش او را "زمان" نامیده و به او لقب "فرزند" داده، در پایان به این نتیجه رسیده که در عوض خوشحالی، هزاران نفر نادرست و بی‌فایده به وجود آمده‌اند. این وضعیت بسیار تأسف‌آور است.

هوش مصنوعی: گلی که صدای بلبل در گوشش می‌پیچید، حالا با نغمه‌های چنگ و نی و آواز دف شگفت‌زده و حیران شده است، و چقدر حیف است که این زیبایی تحت تأثیر قرار گرفته.

هوش مصنوعی: محتشم از درد سخن گفت و احساساتش را بیان کرد. تلاش کن که هر کسی که دردی ندارد، این در را نبیند و فرصت را از دست ندهد. افسوس که چنین است.