هوش مصنوعی: او از مجلس خارج شده و در دلش خواسته که به باغ برود. نسیم خوشی که به مشامش می‌خورد، او را به سمت زیبایی‌های طبیعت می‌کشاند.

هوش مصنوعی: زیبایی حسن را می‌توان از چهره‌اش دانست، مانند اینکه زیبایی گل را در عشق می‌توان از نرگس دل‌فریبی شناخت.

هوش مصنوعی: صبر مانند آتش است که از حرارت قلب‌ها شعله‌ور می‌شود و عشق همچون روغن است که از مغز استخوان‌ها در چراغ می‌ریزد.

هوش مصنوعی: شخصی با زیبایی تازه و دلربا، در میان جلوه‌های مختلف خود، مانند گلی است که از دل کوه‌ها می‌روید و فردی به دنبال اوست تا از نزدیک با او آشنا شود.

هوش مصنوعی: مرغ حیرت من را در جایی قرار داده‌اند که بر فراز طاق بلندی است و آن فردی که در ایوان زیبایی‌ات نشسته، خود را با پرزغال بسته است.

هوش مصنوعی: تو دوباره به سفر با دیگران مشغول شدی، طوری که زیبایی لاله و گل را با اشک‌های من رقابت می‌کند در باغ و فضا.

هوش مصنوعی: محتشم از چشمی که پر از اشک است، آتش سوزانی را در دشت غم به راه می‌اندازد. آن معشوقه در حالیکه دامنش را به دنبال خود می‌کشد، با دیگران در باغ می‌چرخد.