هوش مصنوعی: عشق و زیبایی فراوان او، دل دیوانه را به سمت خود می‌کشاند، چرا که درک جلوه‌اش از توانایی انسان فراتر است.

هوش مصنوعی: من نگران جوانه‌ای هستم که مانند گیاهی در حال شکفتن و گلی که از همه‌جا زیبایی‌اش را نمایان می‌سازد، به زندگی‌اش ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: یک دست تیز و چابک را می‌بینی که هنوز شمشیری به آن نخورده است و موجی از خون از زمین به بازویش می‌رسد.

هوش مصنوعی: روز قیامت فرا رسیده که نشانه‌های آشوب و فتنه در سرزمین در حال دمیدن است. جهان به خاطر زیبایی و چالاکی دلجویش دچار هرج و مرج جدیدی شده است.

هوش مصنوعی: از خاک یوسف بویی به مشام می‌رسد که اگر در چمن باشد، گل‌های دیگر به آن رشک می‌برند؛ چون عطرش آن‌قدر دلپذیر و خاص است که حتی اگر به مصر هم برود، هنوز هم بوی خوشش مایه‌ی تحسین خواهد بود.

هوش مصنوعی: چرا کسی که دلش مانند مزرعه‌ای است که در آن آهوهای زیادی می‌چرخند، نمی‌تواند سرش را بالا نگه دارد؟

هوش مصنوعی: از دور، شکار مرا با ناز و جذابیتش به دام انداخت و با نگاه جادویی‌اش، غم و اندوه را از دلم برد.

هوش مصنوعی: لب‌هایش ساکت و زبانش پر از زیبایی است، به گونه‌ای که تنها با نگاهی از ابروانش می‌تواند حرف‌های دلنشین و عمیق را بیان کند.

هوش مصنوعی: وقتی محتشم با نخستین تیرش به هدف نشانه رفت، آسمان هزار بار او را ستود و بر دست و بازویش بوسه زد.