هوش مصنوعی: غم تو مثل شامی است که در دل سپاهیان جا گرفته و هیچ پادشاهی نمی‌تواند به آن دسترسی پیدا کند.

هوش مصنوعی: کاکل تو، منبع آرامش و پناه دل‌های زخم‌خورده است. چه شجاعتی در تو نهفته که می‌توانی سپاه بزرگی را حمایت کنی.

هوش مصنوعی: تنها زیبایی که می‌توان به آن اشاره کرد، همان نشانه‌ای است که تو به آن افتخار می‌کنی و این زیبایی باعث شده است تا حتی سیاهی هم به مقام سلطنت دست یابد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم با نیمه‌ جانم چه کنم در برابر نگاه پیوسته‌اش، زیرا هر یک از نگاه‌های او به اندازه‌ی صدها هزار شهید ارزش دارد.

هوش مصنوعی: دلی که جان دو دنیا را فدای خود کرده، اگر در آن صدای ناله‌ای یا آهی باشد، نشانه‌ای از احساسات آن دل است.

هوش مصنوعی: من از این شادی و سروری که از وصل تو به دست آورده‌ام، به اندازه‌ای راضی‌ام که مانند هلال ماه از دور، به گوشه‌ای از کلاه تو سجده می‌زنم.

هوش مصنوعی: کسی که برای محبت و وفاداری تلاش می‌کند، می‌تواند کوه‌ها را جابه‌جا کند، اما نمی‌تواند تلخی جدایی را تحمل کند و از آن بگذرد، حتی اگر این جدایی به اندازه یک کاه باشد.

هوش مصنوعی: ای نسیم، به آن درخت زیبا بگو که به خاطر تو، بی‌گناهی را به قتل رسانده‌اند.

هوش مصنوعی: دنیا از سوی نگاه تو پر از آشفتگی است. ای گل، زلف‌های زیبایت را به نمایش بگذار تا پناهگاهی برای دل‌ها باشد.