هوش مصنوعی: من از رفتار و ویژگی‌های تو به شدت نگران و مضطربم، به‌گونه‌ای که نیازی به پرسیدن ندارید. آن‌قدر تحت تأثیر زلف‌های نامنظم و آشفته‌ات هستم که نمی‌توانم تحمل کنم.

هوش مصنوعی: من از مجسمه‌های زیبای دلبرانه حال دل گمشده‌ام را می‌پرسیدم، که آن گلی که پنهانی می‌خندید، به من گفت که نه سؤال کن.

هوش مصنوعی: در دردی که از عشق و جدایی دارم به جایی رسیده‌ام که از ملامت و سوالات محبوب به شدت ناامیدم، به‌گونه‌ای که دیگر نباید از من بپرسی.

هوش مصنوعی: محتشم از حال من بپرسد، آنکه مانند سرو است. می‌گوید لب تشنه‌ام به خاطر تو بسیار است، اما نپرس که چقدر.