هوش مصنوعی: من به شدت مشتاق دیدار چهره زیبای تو هستم به طوری که نمی‌توانی از من بپرسی. همچنین، نگرانی و اندیشه‌های زیادی درباره ویژگی‌ها و رفتارهای تو دارم که باز هم بهتر است از من نپرسی.

هوش مصنوعی: وقتی که از مسیر کوی تو می‌پرسم، قلبم از ترس می‌تپد. آن‌قدر خوشحالی و شوق به حضور تو دارم که جای سوال ندارد.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای در خیال تو غرق شده‌ام که سرم را به زانوی خود گذاشته‌ام و آن‌قدر به ابروی تو علاقه‌مندم که نمی‌توانی از من بپرسی.

هوش مصنوعی: از پیچ و تاب موی تو، روح و جانم ریسه می‌خورد. آن‌قدر در برابر زیبایی و گیسوان تو تاب و تحمل دارم که لازم نیست بپرسی.

هوش مصنوعی: من بارها به خاطر عطر و بوی تو سرمست و گیج می‌شوم و نمی‌توانم از یاد تو رها شوم. آنقدر در این حال از تو مستم که نپرس چه حالتی دارم.

هوش مصنوعی: جانم به شدت از دیدن تو شاد است و به خاطر عشق و علاقه‌ای که به تو دارم، نمی‌توانم خود را کنترل کنم. این احساسات عمیق و شدید به حدی است که نیازی به پرسیدن درباره‌اش نیست.

هوش مصنوعی: محتشم، وقتی دل شاد شده است که یار در کنارش است، آن‌قدر از خوشحالی و سرور ناشی از وجود تو دارم که نگو!

هوش مصنوعی: محتشم، آن شوخ طبع به زیبایی و نظم علاقه‌مند شده است. من از طبیعت بیان تو حسی دارم که احتمالاً قابل توصیف نیست.