هوش مصنوعی: ای که جام ناز تو از می غرور پر شده است، لب‌های شیرین تو مثل تلخی‌ات هستند، لب‌هایی که حس و کام را شاداب می‌کنند.

هوش مصنوعی: دل حساس و دقیق، با دقت و سنجش به اجزای حرکات تو توجه می‌کند و از هر حرکت کوچک تو نام نازک و لطیف را استخراج می‌کند.

هوش مصنوعی: خداوند تنها برای لذت و خوشیِ وصل، معشوق را به عنوان موجودی ناز و دلربا برای عاشقش خلق کرده است.

هوش مصنوعی: تن کسی دیگر نشانی از سلامت ندارد و آن معشوق هنوز با ناز و عشوه‌اش لطافت و جاذبه‌اش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: مجنون از بابت انتظار شدیدش به زحمت افتاده است، ای شتر! این درد را درک کن که لیلی زمام نازش را از دست داده است.

هوش مصنوعی: هرگز نگاه عاشقانه او به دل من نیامد مگر اینکه پیامی از محبت و نازش به همراه داشت.

هوش مصنوعی: من مجنون شوق و بی‌خبری چشمان او هستم که به قدری زیباست و با اشتیاقی بیش از حد به دل می‌نشیند.

هوش مصنوعی: من در عشق انتظار می‌کشم و در کنار معشوق خود قرار دارم، اما کلید ارتباطم به او، زیر پایش و در حرکت زیبایش پنهان شده است.

هوش مصنوعی: سر گران به معنای سنگینی حال و احساسات است و گلشن خاکم به باغ و جایی اشاره دارد که از خاک منشا گرفته است. این شعر بیانگر حالتی از longing و نیاز است، جایی که بوی درخواست و نیاز به آرامش و محبت در هوا حس می‌شود. در این وضعیت، فرد به نوعی روحانی و عاطفی گرایش دارد و احساس می‌کند که به آن بوی آشنا نیازمند است.

هوش مصنوعی: گفتم که می‌خواهم به عیادت بیایم، اما روح پاسخ داد که هر چند گام‌های نازک و ملایم هستند، تحمل آن‌ها دشوار است.

هوش مصنوعی: در شرایط سخت و دشوار، فردی که در انتظار عشق یا هدف خود است، مانند صید شکاری است که با احتیاط و ظرافت به دام می‌افتد. این شخص به دلیل شدت احساسات و آرزوهایش، در حالت تنش و نوید، در معرض خطر قرار دارد.