هوش مصنوعی: شطرنج گفتگو و بازی من با او، که باعث خوشحالی‌ام است، به رغم اینکه از من پنهان است، به طور ناخواسته مرا تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: کار من در این وضعیت به جایی رسیده است که از مسئولیت رهایی ندارم و حتی با وجود مشکلات نمی‌توانم از موقعیتم کنار بکشم.

هوش مصنوعی: چند بار دیگر نمی‌گذاری که در مهمانی‌ات بیایم؟ چه اتفاقی می‌افتد اگر شاه نیز به راحتی از اینجا عبور کند؟

هوش مصنوعی: به زودی از اینجا دور می‌شوم، زیرا در مقایسه با بازی تو، باخته‌ام و حالا از دور خودم را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: تمام وجودت را به عشق بسپار، زیرا این عشق ارزشی دارد که در کم و زیاد این دنیا بی‌نظیر است و هیچ کم و کاستی در آن نیست.

هوش مصنوعی: در عشق مراقب باش، زیرا در آنجا ممکن است که سلطان (محبوب) ناگهان از دسترس خارج شود و کار به بی‌ثمری کشیده شود.

هوش مصنوعی: من می‌روم تا از چشم زیبای او، به‌طور نامحسوس و در حضورش، بتوانم بازی باخته‌ای داشته باشم.

هوش مصنوعی: عشق، زمانی که به کمال می‌رسد، از نقایص و کمبودها فراتر می‌رود و انسان را به جایی می‌رساند که بسیار فراتر از توانایی‌های خود است. زمانی که قلب نسبت به عشق آماده می‌شود، ممکن است فرد را به نقاطی ببرد که از نظر عاطفی یا معنوی فراتر از موقعیت فعلی اوست.

هوش مصنوعی: تا زمانی که محتشم بر اسب بلاغت سوار شد، هیجانی در میان سواری‌ها و پیاده‌ها ایجاد کرد و زین را بر زمین افکند.