هوش مصنوعی: دور از تو، به خاطر شوق و دیوانگی، به زمین و مسیر می‌نگرم و به تو فکر می‌کنم. به من نگاه کن و ببین که در غیبت و جدایی‌ات چه حال و روزی دارم.

هوش مصنوعی: رقیب من در برابر درگاه تو سر به خاک می‌ساید، و من به خاطر بخت بد خود، برای تو سر به خاک می‌نهم.

هوش مصنوعی: من فرمانده‌ی دیوانگی‌ام و در دشت سردرگمی، با وجود عقل، خودم را به سمت هدفی هدایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: در شبی که من حضور نداشتم، افسانه و داستان زیبایی از تو به گوش شب می‌رسد و آن را با هزاران جادو و فریب زینت می‌زنم.

هوش مصنوعی: از آتش تو چه می‌دانی که من چگونه با شعله‌های سوزان درونم کنار می‌آیم و زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: در این فصل بهار، تو ای گل، زیبایی و شکوه خود را نشان بده، زیرا من به خاطر دوری تو و احساس عذاب و شوریدگی، با زخم‌های دلم دست و پنجه نرم می‌کنم.

هوش مصنوعی: چنان گریه کرده‌ام که دوری تو برایم غیرقابل تحمل شده و در کنار دجله، افسوس و حسرت خود را به نمایش می‌گذارم.