هوش مصنوعی: در این جا شاعر از انسان می‌خواهد که در مواجهه با ستم و فشارها، اجازه ندهد که بار سنگینی بر دوش او بیفتد. او تأکید می‌کند که در مسیر دستیابی به عشق و وصال، نباید همه چیز را به سرعت و سطحی بگذارد و باید با احتیاط و دقت حرکت کند. این نکته به معنای آن است که ارزش‌های عمیق و اصولی را در این مسیر فراموش نکند و به راحتی تسلیم چالش‌ها نشود.

هوش مصنوعی: من به شدت از درد و رنج رنج می‌برم؛ بنابراین، این شرایط را بیشتر از این با من تقسیم نکن و زخم‌های درونم را با توصیف درد و ناله بیشتر باز نکن.

هوش مصنوعی: یا پر را به تیرکمان نزن، یا تیر را از کمان بکشید و بیش از این در کمان نگه‌مدار.

هوش مصنوعی: تو فکر می‌کنی که من به عهدی که بسته‌ام خیانت می‌کنم، اما ای بدگمان، نه، این خیال را نداشته باش!

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی مرا به محفل خود راه دهی، دیگر از نگهبانان دور نمان و بر درگاه من بی‌توجه نگذار.

هوش مصنوعی: به مدت کوتاهی جهان از ناله‌ها و فریادهای من آرام گرفته است. حال مرا نپرس و دوباره مرا به فریاد در نیاور.

هوش مصنوعی: اگر کسی به طور پنهانی حرفی زده باشد، حرمت تو را زیر سؤال برده است. اما من که حرمت تو را حفظ می‌کنم، آن را در دل نگه می‌دارم و قربانی نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: با تمام زیبایی‌ها و جذابیت‌های دنیا، اگر یک چشمک در این میان بیفتد، چه اهمیتی دارد اگر دو جهان هم در خطر باشند؟

هوش مصنوعی: ای باغبان، زمانی که باغ را از پرندگان خالی کردی، دیگر با بلبلان قدیمی که در آنجا سکونت داشتند، کاری نداشته باش.

هوش مصنوعی: وقتی ارزش یک ملک کم می‌شود، نباید از حرمت و احترام به سگ‌های آنجا غافل شد.

هوش مصنوعی: اگر خواسته باشی می‌توانی هر کاری که می‌خواهی انجام دهی، اما نگران عواقب بد آن نباش، چرا که انسان محترم و ناتوانی نمی‌تواند تحمل این کارها را داشته باشد.