هوش مصنوعی: ای کاش که تو از خطاهایم آگاه نباشی، ای سرور موفق من، من بابت این اشتباهات بسیار احساس شرمندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: چشمانم آگاه از ارزش‌ها نبود و به خاطر ناآگاهی، زیبایی‌های حقیقی را نادیده می‌گرفتم و نمی‌توانستم از بین مادیات به درستی تمایز قائل شوم.

هوش مصنوعی: این بی‌خود در صحبت‌هایش با تو خیلی جسورانه برخورد کرده است. این چه نوع فهم و شعوری است که دارد! از خداوند طلب آمرزش می‌کنم برای این حرف‌هایش.

هوش مصنوعی: گفتم که دستم را بگیر تا از شرمندگی نجات پیدا کنم، هرچند می‌گویند این خواسته‌ی بندگان از خالقشان است.

هوش مصنوعی: من دیده‌ام که زمان تا قیامت بر پایم گره خورده است، چون چنان خجالت‌زده شدم که گردون (زمان) مدام بر من می‌چرخد.

هوش مصنوعی: عجیب‌تر این که این بنده‌ی ناشناس در مجلس فرمانروایی خورشید مشهور شد.

هوش مصنوعی: پادشاه با وقار و با عظمت، چون ماهی در کنار ستارگان می‌درخشد، اما در برابر جریانات فتنۀ زمانه، شکوه و عظمت او در دژ و قلعه‌ای محفوظ مانده است.