هوش مصنوعی: تو با جادوی خود، جلوه‌های بی‌نظیر من را تحت تأثیر قرار دادی و به هر شکلی که بود، زبانم را به سکوت واداشتی.

هوش مصنوعی: تو با نیکی از من یاد می‌کنی، اما آن‌قدر بدی در حق من کرده‌ای که گویی می‌خواهی اسم و نشانی از من در این دنیا باقی نماند.

هوش مصنوعی: می‌توانی به من محبت کنی و به خاطر مصلحت، دوستی نشان بدهی، در حالی که نسبت به دشمنان من به خوبی رفتار می‌کنی.

هوش مصنوعی: به نظرم می‌رسد که در آخرین ملاقات، بعد از آشنایی، تو خود را از من دور کردی و به نوعی غریبه به نظر می‌رسی. حالا که این را می‌دانم، دیگر به گمانم اطمینان کامل پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که دوستان را به زحمت می‌اندازی، نمی‌توانی با خیال راحت به زندگی‌ات ادامه دهی. ای باد صبحگاهی! از این موضوع که من درباره‌اش می‌دانم، خبر بده.

هوش مصنوعی: زمانی که از جستجوی گلستان تو دست کشیدم، مانند بلبل گفتم؛ زیرا هنگامی که به جمع زاغ‌ها پیوستم، تو آشیانه‌ام را به آنها سپردی.

هوش مصنوعی: اگر دل من که آرام و با محبت است، بعد از این به فرمان عشق خوبان درآید، این جدایی و بیگانگی باعث سوختن جانم شده است.