هوش مصنوعی: محبوب ما به دردهای ما آگاه است، اما با اینکه از حال ما خبر دارد، به روی خودش نمی‌آورد و بی‌اعتنایی می‌کند.

هوش مصنوعی: خورشید است که از دل ذره ها با خبر است، پادشاهی که حالات و حال و روز گدا را می‌داند.

هوش مصنوعی: اگر چه من با ظلم و بدی رفتار کنم، اما چه کار می‌توانم بکنم در حالی که آن معشوق بازیگوش همواره به من ظلم می‌کند و او به خوبی می‌داند که وفا چیست.

هوش مصنوعی: ای پزشک، اگر نتوانی برای درد من درمانی پیدا کنی، بدان که کسی که این درد را به من داده، خود درمان آن را می‌شناسد.

هوش مصنوعی: من تمام شب در آغوش خیال تو هستم و تصور می‌کنم که کسی که مرا از تو جدا می‌داند، نابینا است.

هوش مصنوعی: من در تمام روز و شب به عشق تو می‌پردازم و این راز را هیچ‌کس جز تو نمی‌داند، خدا هم از آن آگاه است.

هوش مصنوعی: محتشم، کسی که به زیبایی‌ها و لذت‌های دنیا نیازمند نیست، خود را هم‌نشین و خادم آن حوری می‌داند.