هوش مصنوعی: هر بار که آن دخترباز، با زیبایی‌اش از کنار ما می‌گذشت، هیچ‌وقت برای وداع و خداحافظی نزد ما نمی‌آمد. واقعاً، این زیبایی باید در دل پادشاهی می‌بود، اما حتی به در خانه‌ی گدا هم نیامد.

هوش مصنوعی: وقتی از رقیبان خبر رفتن او را شنیدم، دلم آنقدر به درد آمد که دیگر نتوانستم در جایی آرام بگیرم.

هوش مصنوعی: وقتی محبت و دوستی من به پایان رسید، هیچ کس نتوانست به خاطر بدحالی من از زبان دعا چیزی بگوید.

هوش مصنوعی: ای باد صبا، خبر من را به آن ماه بگو و بگو که چرا آن مسکین به دنبالت نیامد.

هوش مصنوعی: زیرا که قاصدی که به تو بی‌وفا فرستاده‌ام، خود به پشت سر نیامده و در نتیجه، راه را گم کرده و دچار لغزش شده است.

هوش مصنوعی: من از شدت حیرت خسته‌ام و نمی‌دانم چه بگویم، مانند گلی که دامنش را بگیرد. هیچ پیام‌آوری از تو به سوی من نیامده جز از طرف باد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که آن معشوق زیبا و دلربا، از کجا به سفر آرزوها رفت که هیچ‌گاه از سختی‌ها و مشکلات زندگی بر فردی محترم و محتشم سایه نیفتاد. در واقع، شاعر به دوری و ناپایداری معشوق اشاره می‌کند و از عدم تجربه سختی‌های زندگی از سوی او می‌گوید.