هوش مصنوعی: لحظه‌ی جان دادن آن معشوق با تهمت و کینه به سرم نزدیک شد، بعد از عمری که او با زیبایی‌اش بر سرم سایه افکنده بود، حالا این‌طور ناگهان ظاهر شد.

هوش مصنوعی: از کشته شدنم او پشیمان شد، تا روح من از غم آزاد شود. نپندار که رحمش به حال من که اندوهگین هستم، آمده است.

هوش مصنوعی: کسی که در مورد ما صحبت کرده، به گونه‌ای ما را در نظر دیگران خراب کرده که انگار دوباره آن معشوق با ابروهای کمانی و چهره‌ای پر از دقت و جذابیت به ما مراجعه کرده است.

هوش مصنوعی: انسان در نهایت از مرگ درمان دردهایش را خواهد یافت و زخم‌هایی که از نگاه نخستین به دلش رسیده، ممکن است در برابر آن مرهمی پیدا کند.

هوش مصنوعی: آدم وقتی در خاک آرام می‌گیرد، چطور می‌تواند به عالم بی‌نظمی و آشفتگی پایان دهد؟ هر جا که پا می‌گذارد، به خاطر ناز و لطافت خود، جنبشی در زمین ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: هرگز از طوفان مرگ، بر پایه‌های جان آسیب و فروپاشی نیامد، زیرا به خاطر عشق آن معشوق، در دینی که داشتم، به زحمت افتادم.

هوش مصنوعی: اگر تو این‌گونه دلخور و ناامید هستی، چگونه است که اگر ناگهان کسی خبری خوش بیاورد و بگوید که آن معشوق زیبا به نزد تو آمده، دلت شاد نخواهد شد؟