هوش مصنوعی: وقتی که تیر ناز و غمزه‌ات را به سمت جان ضعیف من انداختی، دیگر زحمت نکش عزیزم، چون تیر تو به هدف نشسته است.

هوش مصنوعی: صبح زود، غنچه در باغ به خاطر شبنم تر نشد، زیرا که تصویر لعل (یا سنگ قیمتی) تو را در ذهن داشت و این تصور آتش را در دهان او به وجود آورد.

هوش مصنوعی: نمازم را شیخ به من آموخت و در پایان، از این که اولاً ذکر زیبایی آن معشوق بر زبانم جاری شد، پشیمان گردیدم.

هوش مصنوعی: من به خاطر بی‌تدبیری و نابخردی جانم در خطر است، تا آنجا که حتی نمی‌خواهم نامم از رسوایی شنیده شود. به همین دلیل، به استقبال مرگ رفته‌ام، بدون اینکه نیازی به کمان و تیر داشته باشم.

هوش مصنوعی: دخترکی با موهای آشفته و زیبا از دور به چشم می‌خورد، طوری که به نظر می‌رسد آخرین روزها و نوید قیامت در انتظار اوست.

هوش مصنوعی: ماه من کودک است و من رسوا هستم. این رسوایی به گونه‌ای است که هرجا جمعی تشکیل می‌شود، داستان ما در میان می‌آید.

هوش مصنوعی: بهتر است که در تنهایی خود باشم و با دیگران زیاد در ارتباط نباشم، چرا که هر بار که با کسی وقت گذرانده‌ام، احساس خستگی و کلافگی کرده‌ام.